جعبه پنجه: جعبه پنجه در انتهای کفش شما قرار دارد که بین بند ها و ابتدای زیره قرار دارد. به دنبال شکلی باشید که به انگشتان پا اجازه می دهد به طور طبیعی پخش شوند. برخی از کفش های دویدن تریل در این قسمت برای جلوگیری از خراش ها تقویت شده اند.

فنر پنجه: فنر پنجه انحنای جعبه پنجه به سمت بالا است. انگشتان پا را به سمت بالا خم نگه می دارد و به پا کمک می کند تا در گام خود به جلو حرکت کند

بالشتک جلوی پا : کفش‌ها می‌توانند به خوبی بالشتک شوند و همچنان افت کمی داشته باشند، اما نکته کلیدی در اینجا این است که در قسمت پاشنه و جلوی پا به میزان مشابهی بالشتک داشته باشید. به خاطر داشته باشید که بالشتک بیشتر اغلب به معنای اضافه وزن است. این لزوما برای همه دوندگان بد نیست، اما اگر در بازار کفش های مسابقه ای هستید باید به آن توجه کنید.

بالشتک پاشنه: بالشتک پاشنه عمدتاً یک اولویت است. آیا آن احساس بی وزنی را که شبیه دویدن روی ابرها است، دوست دارید؟ یا تماس بیشتری با زمین را ترجیح می دهید؟ هنگام مرور گزینه های مختلف، مطمئن شوید که ترجیحات راحتی خود را در نظر بگیرید 

افت پاشنه به جلو: افت کفش، زاویه بین پاشنه/عقب پا و پنجه/جلو پا است. هرچه زاویه بیشتر باشد، افت بیشتر است. بسیاری از کفش‌های دویدن سنتی حدود 10 میلی‌متر افت دارند و بالشتک اضافی در قسمت عقب برای جذب ضربه به کار می‌رود. بسیاری از کفش‌های موجود در بازار اکنون دارای افت کمتر (یا حتی صفر) هستند که باعث می‌شود ضربه وسط پا (در مقابل ضربه پاشنه) ایجاد شود.
ویژگی های پایداری: بسیاری از کفش های پایداری و کنترل حرکت شامل مواردی مانند پایه های داخلی و نرده های محافظ برای نگه داشتن پا در وضعیت خنثی تری هستند. ویژگی های پایداری برای دوندگانی که تمایل به پرونات بیش از حد دارند، زمانی است که لبه بیرونی پاشنه ابتدا با زمین برخورد می کند و پا به سمت داخل روی قوس می چرخد.
جوراب: این پد فوم قابل جابجایی در پایین کفش شما است. بسته به نوع کفش، آستر می‌تواند بالشتک‌های زیادی را ارائه دهد، یا فقط حداقل لایی و قوس را داشته باشد. 

در کفش های دویدن به دنبال چه چیزی باشید:

مکان در حال اجرا

دویدن در جاده: آیا بیشتر مایل های خود را در جاده انجام خواهید داد یا روی تردمیل؟ به دنبال کفش هایی باشید که به عنوان کفش های دویدن در جاده شناخته می شوند. آنها احتمالاً مقدار مناسبی از بالشتک برای محافظت از استخوان‌ها، رباط‌ها، تاندون‌ها و ماهیچه‌های شما در برابر ضربه سطح سخت‌تر دارند.
دویدن در مسیر: اگر بیشتر اهل تریل دونده هستید، کفشی را انتخاب کنید که برای سطوح ناهموار طراحی شده باشد. کفش‌های دویدن تریل اغلب دارای کفی چسبنده، یقه‌هایی برای کشش و یقه‌ی پاشنه سفت‌تر برای جلوگیری از چرخش مچ پا هستند. 
تمرینات ضربدری: کفش‌های دویدن برای کیلومترها در جاده یا تردمیل عالی عمل می‌کنند، اما اگر قصد دارید در تمرینات متقابل ترکیب کنید، ممکن است بخواهید نوع دیگری از کفش را در نظر بگیرید. بسیاری از افراد کفش هایی با کف نازک را برای تمرینات قدرتی ترجیح می دهند، زیرا هنگام انجام حرکات متقاطع یا جانبی، بالشتک بیش از حد می تواند باعث چرخش مچ پا شود

در مواقع دویدن هیچ چیز مهم تر از یک کفش خوب و مناسب دویدن نیست که به ستون فقرات و پا آسیب نزند.

برند ورزشی°361 دارای بهترین کیفیت و مناسب ترین کفش ها مخصوص دویدن است. که محافظ سلامت پا و ستون فقرات شما کتونی پوشان است.

همه می دانیم که کفش نامناسب می تواند بسیار آزار دهنده باشد. و حتی آسیب های جدی ممکن است به پا بزند.

از این رو باید در انتخاب و خرید کفش کوهنوردی و طبیعت گردی تمام نکات را در نظر بگیرید.

در این مطلب قصد داریم 3 ترفند بستن بند کفش و پوتین های کوهنوردی را به شما آموزش دهیم تا بتوانید نهایت لذت را از کفش خود ببرید و سفر خوبی را تجربه کنید.

این 3 ترفند عبارتند از :

• گره جراحی.

کمک به تثبیت پا در کفش و جلوگیری از لق زدن پا در کفش 

• گره پنجره ای.

جلوگیری از فشار آمدن بر روی سطح آسیب دیده پا

• گره آزاد انگشتی.

جلوگیری از فشار بر روی انگشتان آسیب دیده پا 

در ضمن نباید این نکته مهم را فراموش کنید که در یک کفش باید بند از تمام سوراخ ها به صورت X رد شود.

و گره های جراحی هم حتما باید بر روی مچ پا زده شوند. روش های دوم و سوم جایگزین روش اصلی نیستند و تنها در شرایط خاص می توانید از آن ها استفاده کنید. 

در ادامه می پردازیم به شرح هرکدام از گره های بند کفش کوهنوردی :

گره جراحی

خاصیت این گره اینست که شل بودن را انتقال نمی دهد و به دلیل اصطکاک بالا در مقابل شل شدگی نیز بسیار مقاوم است.

پا را کاملا به پشت پوتین بچسبانید. در این حالت در قسمت انگشتان پا فضای بیشتری حس خواهید کرد. حال، مانند شکل پایین، دو گره جراحی را در بالا و پایین گیره های نگهدارنده در قسمت مچ پا بر روی کفش بزنید و بند را هر طور که دوست دارید در بالا گره بزنید.

اکنون مچ پای شما کاملا در سرپایینی ها و شرایط لغزنده محافظت و حمایت خواهد شد.

گره پنجره ای

گره پنجره ای (Window Lacing) زمانی کاربرد دارد که شما در ناحیه روی پا فشار زیادی را حس می کنید و یا به دلیل آسیب دیدگی نمی خواهید در هنگام گام برداشتن کفش بر روی پای شما فشار وارد کند.

در این شرایط کافیست تا بندها را کامل باز کرده و مطابق تصویر، بر روی ناحیه ای که فشار در آن جا آزاد دهنده است بندها را طوری از سوراخ ها رد کنید که یک پنجره بر روی کفش ایجاد شود.

این کار به کاهش فشار کفش بر روی سطح پا کمک می کند. فراموش نکنید که در قسمت مچ کفش حتما از گره جراحی استفاده کنید.

گره آزاد انگشتی

گره Toe-Relief زمانی که انگشتان پای شما آسیب دیده و یا فشار آزار دهنده‌ای روی آنهاست استفاده می شود.

کار خاصی قرار نیست انجام دهید. فقط کافیست سوراخ اول در بالای انگشتان را آزاد کنید و بند کفش را از سوراخ دوم به بعد ببندید.

همزمان با افزایش محبوبیت خرید اینترنتی، افراد مایل به خریدن و پوشیدن کفش هایی شده اند که با وجود داشتن ظاهر خوب، اندازه نامناسبی دارند. در نتیجه این وضعیت، بسیاری از افراد کفش هایی را می پوشند که از نظر شکل و اندازه برای پای آن ها مناسب نیست. مدهای روز باعث شده‌است تا بسیاری از بانوان تمایل بیشتری به خرید کفش های تنگ و کوچک داشته و پاهای خود را در معرض عوارض پوشیدن کفش‌های تنگ نظیر ابتلا به میخچه، بونیون و دیگر بد شکلی های انگشتان پا قرار دهند که نیازمند جراحی ترمیمی هستند.

عوارض کفش سفت و نامناسب

در این مطلب می‌خواهیم به صورت تخصصی به بررسی مشکلاتی که در اثر پوشیدن کفش تنگ و نامناسب می‌تواند به وجود آید بپردازیم.

بونیون

بونیون یا بیرون زدگی استخوان کنار انگشت کوچک پا به بزرگ شدن استخوان یا بافت در اطراف مفصل قاعده شست پا گفته می شود. همگام با بروز بونیون، شست پا به سمت انگشت های دیگر متمایل شده و التهاب و درد پا به وجود می آید. با اینکه عوامل ژنتیکی می توانند در بروز بونیون نقش داشته باشند اما در اغلب اوقات این موارد در اثر پوشیدن کفش های بسیار تنگ به وجود می آیند. درمان های غیر جراحی شامل موارد زیر می شوند:

• پوشیدن کفش هایی با ناحیه پنجه پهن تر
• استفاده از جدا کننده انگشت دوم و شست
• بستن انگشتان پا به یکدیگر
• کمپرس یخ برای کاهش درد و التهاب

میخچه

میخچه نوعی پینه است که در اثر فشار مداوم ناشی از کفش های تنگ به وجود می آید. درمان ساده این مشکل قرار دادن یک پد فومی در محل میخچه جهت کاهش فشار است. علاوه بر این، پوشیدن کفش های دارای اندازه مناسب و ناحیه پنجه پهن نیز به رفع میخچه کمک می کند.

انگشت چکشی

انگشت چکشی هنگامی بروز می کند که انگشت ها به جای صاف بودن به سمت بالا خم می شوند. در این مشکل، مفصل میانی انگشت پا خم شده و در صورت پوشیدن کفش های تنگ، این انگشت با مالیده شدن به سطح کفش دچار درد می شود. همچنین، در صورتی که پا در وضعیتی غیر طبیعی بماند، عضلات متصل به انگشت ها نیز به ضعیف شدن ادامه می دهند. گزینه های درمانی ساده برای این مشکل شامل بستن انگشت ها به یکدیگر، پوشیدن کفش هایی با ناحیه پنجه پهن تر، استفاده از جدا کننده انگشتان و گذاشتن یخ روی مفصل ملتهب انگشتان پا می شوند.

روی هم رفتن انگشتان

این مشکل زمانی به وجود می آید که انگشتان پا در فضایی تنگ قرار داشته و روی هم می روند. فشار مداوم ناشی از تنگی فضای انگشتان سبب می شود که انگشتان دوم و سوم بر روی انگشتان مجاور خود بروند. درمان ساده روی هم رفتگی انگشتان شامل پوشیدن کفش هایی با ناحیه پنجه پهن تر، استفاده از جدا کننده انگشتان، بستن انگشتان جهت حفظ فاصله آن ها می شوند.

فرو رفتگی ناخن در پا

فرو رفتگی ناخن در پا معمولا در انگشت شست و هنگامی اتفاق می افتد که نوک ناخن بیش از حد کوتاه شود. پوشیدن کفش های بسیار تنگ می تواند این آسیب را تشدید کرده، انگشت شست را بر روی انگشت دوم فشار داده و فشاری غیر طبیعی بر ناخن وارد کند. فشار مداوم به بروز التهاب و درد ناخن منجر می شود. درمان ساده این مشکل شامل پوشیدن کفش هایی با ناحیه پنجه پهن تر و ۳ تا ۴ بار در روز فرو بردن انگشت پا در آب گرم می شود. افراد باید ناخن های خود را به صورت مستقیم کوتاه کرده و از کوتاه کردن بیش از حد گوشه آن ها خودداری کنند.

پای دیابتی

افراد مبتلا به دیابت اغلب از آسیب عصبی (نوروپاتی محیطی) در پای خود رنج برده و قادر به احساس تحریک یا سوراخ شدن پوست نیستند. پوشیدن کفش های تنگ در این افراد می تواند سبب بروز زخم یا تاول شده که این موارد نیز به سرعت به بروز عفونت های جدی منتهی می شوند. در صورت ابتلا به پای دیابتی، باید به صورت روزانه نواحی تحت فشار را از نظر قرمزی، تاول، زخم، خراش یا مشکلات ناخن بررسی کرد.

اثرات ورزش بر بیماری مولتیپل اسکلروزیس

 از سالیان دور یک باور غلط در مورد ورزش در بیماران ام اس وجود دارد که این بیماران قادر به ورزش کردن نیستند و ورزش کردن باعث ایجاد حملات در بیماران ام اس می شود. این در حالی است که بر خلاف این تصور ورزش برای افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مزایای مختلفی دارد. به عنوان مثال، می تواند به بهبود قدرت و تحرک و افزایش سلامت روان کمک کند.

در سالهای گذشته، پزشکان توصیه کردند که افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) از فعالیت بدنی بیش از حد خودداری کنند، با این باور که این امر می تواند باعث خستگی شود و سایر علائم را بدتر کند.  با این حال هم اکنون تحقیقات نشان داده است که ورزش، در حقیقت می تواند علائم ام اس را با گذشت زمان بهبود ببخشد. در این مقاله، درباره بهترین تمرینات مربوط به بیماری ام اس، مزایای آنها و نکاتی برای ایمن ماندن در هنگام ورزش صحبت می کنیم.

آیا ورزش کردن میتواند به یک فرد مبتلا به ام اس کمک کند؟

ورزش منظم میتواند به افزایش تحرک پذیری حرکت عضلات و بطور کلی بهبود زندگی فرد کمک کند.

بیماری ام اس یک  بیماری التهابی پیشرونده است که به غلافهای میلین که سلولهای عصبی را می پوشانند آسیب می رساند. تخمین زده می شود ۲.۳ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به MS هستند. علائم به مرور زمان به وجود می آیند و می توانند شامل بی حسی یا سوزن شدن در اندام ها  ، ضعف عضلات و خستگی باشد.

 ورزش منظم به داشتن یک بدن و ذهن سالم کمک می کند و این می تواند خطر ابتلا به بیماری و شرایط مزمن سلامتی مانند بیماری های قلبی و دیابت را کاهش دهد.

  نتایج یک بررسی سیستمیک منتشر شده در سال ۲۰۱۹ نشان می دهد که ورزش هوازی و فیزیوتراپی می توانند بسیاری از جنبه های زندگی  برای مبتلایان به ام اس را  بهبود ببخشند، از جمله علائم جسمی، سلامت روان و عملکرد اجتماعی.

برای مبتلایان به MS، ورزش منظم می تواند در موارد ذیل کمک کننده باشد:

• بهبود تحرک
• بهبود حرکات عضلانی و انعطاف پذیری
• کیفیت کلی زندگی را افزایش می دهد
• خطر عوارض مربوط به MS را کاهش می دهد
• خطر ابتلا به بیماری های روانی مثل افسردگی را کاهش می دهد

انجمن های مولتیپل اسکلروزیس یاد آور میشوند که  ورزش منجر به بهبود عملکرد شناختی و حافظه بیماران می شود وبه شخص کمک  می کند تا بر برخی از مشکلات شناختی مرتبط با ام اس غلبه کند.

به طور کلی ، ورزش همچنین می تواند منجر به نتایج ذیل شود:

• تقویت سلامت قلب
• بهبود عملکرد ریه
• افزایش سطح انرژی
• بهبود خلق و خوی افراد
• افزایش قدرت عضلات و استخوان ها

• تمرینات مناسب برای بیماران مبتلا به ام اس

   در بخش های زیر ۶ تا از بهترین تمرینات برای مبتلایان به ام اس ذکر می شود.

  ۱.ورزش های هوازی

   ورزش ها و تمرینات هوازی فعالیت های پویایی هستند که ضربان قلب را افزایش می دهند.  این شکل از ورزش به ویژه برای بهبود ظرفیت ریه، تقویت عضلات اصلی و بهبود تعادل و هماهنگی مناسب است. تمرینات هوازی می تواند توانایی پیاده روی را بهبود ببخشد، به خصوص هنگامی که فرد تمرینات قدرتی را برای پاها انجام دهد. افراد مبتلا به ام اس ممکن است از آموزش با فواصل پر فشار استفاده کنند، که از آنها به اختصار HIIT یاد می شود.

  این شکل از ورزش هوازی شامل انجام انفجارهای کوتاه از فعالیت بدنی شدید و سپس استراحت است.  دوره های استراحت مانع از گرمای بیش از حد فرد می شود، که می تواند باعث شعله ور شدن علائم بیماری ام اس شود. بررسی  ها در  سال ۲۰۱۷ شواهدی نشان دادند که ورزش هوازی با شدت کم  ​​تا متوسط ​​می تواند مزایای زیر را برای افراد مبتلا به MS که ناتوانی خفیف تا متوسط ​​دارند، فراهم کند:

  • سطح انرژی بالاتر و خستگی کمتر
  • خلق و خوی بهتر
  • سطح سلامت قلب بهتر و بالاتر
  • بهبود و افزایش کیفیت زندگی

  

  ۲.تمرینات افزایش تدریجی قدرت عضلانی

  تمرین قدرتی می تواند قدرت، حالت و تعادل عضلات را بهبود بخشد. خستگی ناشی از MS می تواند بر قدرت و استقامت عضلات تأثیر بگذارد، و پیدا کردن یک برنامه تمرین قدرت مناسب را دشوار می کند.

  افرادی که مبتلا به ام اس هستند ممکن است بخواهند یک رژیم آموزش قدرتی تدریجا پیشرونده  را در نظر بگیرند.  این می تواند به جلوگیری از کار بیش از حد ماهیچه ها کمک کند، که می تواند باعث بدتر شدن علائم شود. در طی یک برنامه تمرین قدرت پیشرونده و تدریجی افراد با وزنه های سبک و تکرارهای حداقل شروع می کنند. سپس به آرامی میزان وزن یا تعداد تکرارها را افزایش می دهند زیرا با گذشت زمان ماهیچه های بیشتری ساخته و پرداخته  میشوند.

• یوگا

   

•  یوگا یک تمرین ذهن و بدن است که شامل  ورزشهای تنفسی مختلف، حرکات کششی و مراقبه ها  است.  یوگا ضمن تقویت روحیه ای آرام و هماهنگ، انعطاف پذیری و قدرت را بهبود می بخشد.

   اثرات جسمی و روانی یوگا می تواند به نفع مبتلایان به ام اس باشد. انعطاف پذیری و استحکام ساختمان های بدن  ممکن است علائم ام اس از قبیل سفتی، ضعف عضلات و از بین رفتن تحرک را بهبود بخشد. افراد می توانند هر موقعیت یوگا را متناسب با نیازهای خود در آن زمان تغییر دهند. در نقاط مختلف، افراد می توانند بایستند، در صندلی یا صندلی ویلچر بنشینند، یا روی تختخواب یا کف دراز بکشند تا بتوانند حالت های یوگا، تمرینهای تنفسی و مدیتیشن را انجام دهند.

  محققان در سال ۲۰۱۷ دریافتند که یوگا یکی از شش درمان مکمل محبوب برای مدیریت علائم بیماری ام اس است.  آنها دریافتند که یک برنامه ۸ هفته ای یوگا باعث بهبود عملکرد بدنی و کیفیت زندگی برای بزرگسال مبتلا به MS می شود.  انجمن های حمایتی ام اس  نکات مفیدی را برای تمرین یوگا با ام اس ارائه می دهند.  همکاری با یک معلم واجد شرایط یوگا، به خصوص کسی که متخصص MS یا یوگای  تطبیقی ​​است، می تواند به افراد کمک کند تا نکات و روش های مثبت و مفید یوگا را برای آنها پیدا کنند.

• ۴.تای چی

  تای چی تطبیقی یک جایگزین مفید و ملایم تر برای یوگا فراهم می کند. این هنرهای رزمی بر تنفس عمیق و حرکات آرام تمرکز دارند و انجام می شود.

   طبق گزارش انجمن های حمایتی ام اس، تای چی می تواند به بهبود تعادل، کاهش فشار خون و کاهش استرس کمک کند.  با این حال، آنها خاطر نشان می کنند که مطالعات به طور خاص به این اثرات در افراد مبتلا به ام اس توجه نکرده است.

• ۵- ورزش های آبی

  ورزش های آبی مزایای بسیاری را برای افرادی که مبتلا به MS هستند، فراهم می کند.

  دمای آب به جلوگیری از گرمای بیش از حد بدن کمک می کند، که می تواند علائم MS را بدتر کند. همچنین، احساس بی وزنی همراه با مقاومت لطیف آب، محیطی عالی را برای انجام تمرینات کم فشار ایجاد می کند. فراتر از شنا، افراد می توانند انواع مختلفی از ورزش را در آب انجام دهند، از جمله:

  • وزنه برداری
  • تمرین تعادل
  • حرکات کششی
  • راه افتادن

1. • 6. تمرینهای تعادلی

   •  تمرینهای تعادل به بهبود هماهنگی کمک می کند. از آنجا که این فعالیت های کم شدت فشار کمتری را بر بدن وارد می کند، بسیاری از افراد می توانند آنها را انجام دهند.

      مثال هایی از تمرینات تعادل برای MS شامل موارد زیر است:

     • بالا آوردن پاشنه پا و انگشتان

     در حالی که خود را با دیوار و یا نرده نگه داشته اید، بایستید.بر روی انتهای انگشتان  برخیزید و موقعیت را برای چند ثانیه نگه دارید. به آرامی پا را به سمت پایین بیاورید.  وزن را با دقت  به روی پاشنه تغییر دهید و این وضعیت را برای چند ثانیه نگه دارید. بالا آمدن بر روی نوک پا و برگشتن به روی پاشنه را به تناوب انجام دهید.

     • ایستادن روی یک پا

   •  به صورت ایستاده و به آرامی با پاها باز که از عرض لگن فاصله داشته  برای پایداری از دیوار، نرده یا اثاثیه سنگین استفاده کنید.

     • یک پا را طوری بلند کنید که کمی بالای سطح آن بچرخد و موقعیت را برای ۳۰ ثانیه نگه دارید. اگر راحت بود برای یک چالش اضافی ، بازوها را به طرفین بلند کنید یا آنها را به سمت بالا جمع کنید.
     • این تمرین را با پای دیگر تکرار کنید.
     • راه رفتن پاشنه به پا (گردو شکستن)

با ایستادن به حالت ایستاده و استفاده از دیوار برای تعادل شروع کنید. با دقت پیش بروید و پاشنه یک پا را مستقیماً در مقابل انگشتان پا قرار دهید. چند قدم به جلو و عقب بردارید.

• • • چطور یک فرد مبتلا به ام اس به صورت استاندارد و امن ورزش بکند؟

      ورزش منظم می تواند علائم MS را بهبود بخشد.  با این حال،افراد ممکن است هنگام شروع برنامه ورزشی جدید،اثرات منفی ورزش را احساس کنند.  همچنین کار بیش از حد بدن می تواند منجر به خستگی شدید ، سفتی و اسپاسم عضلات شود.  انجمن های حمایتی ام اس هشدار می دهند که خستگی بعد از تمرین نباید بیش از ۲ ساعت طول بکشد. پزشکان توصیه می کنند که هرکسی که این سطح خستگی را تجربه می کند ، شدت ، تعداد دفعات یا مدت زمان تمرین خود را کاهش دهد.

       افراد باید در صورت تجربه موارد ذیل،از ورزش خودداری کنند:

      • خستگی بیش از حد
      • سرگیجه یا سرگیجه
      • گرمای بیش از حد
      • گیجی و منگی
      • از بین رفتن تعادل یا مشکلات تعادلی

      • خلاصه

        ام اس (MS) یک بیماری التهابی و پیشروند است که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد. ورزش می تواند به بهبود تون عضلات، تعادل ، قدرت و بهبود عملکرد ذهنی  کمک کند. ورزش هایی که می توانند به کاهش علائم بیماری ام اس کمک کنند عبارتند از:

        • تمرینات هوازی
        • تمرینات قدرتی
        • یوگا
        • تای چی
        • ورزش های آبی
        • تمرینات تعادل

         افراد قبل از شروع برنامه ورزشی جدید باید با پزشک خود صحبت کنند و هر فرد با توجه به شرایط جسمی و نوع بیماری برنامه ورزشی دریافت بکند.همه ورزشها برای همه افراد مناسب نیستند

        در هنگام ورزش نکات ایمنی زیر را در نظر بگیرید:

        • برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد هیدراته بمانید و از مایعات به اندازه کافی استفاده بکنید.
        • در هنگام انجام تمرینات تعادل از دیوار یا نرده استفاده کنید.
        • قبل و بعد از هر تمرین حرکات کششی کنید تا از صدمات جلوگیری شود.
        • به محیط اطراف توجه کنید.
        • آهسته عمل کرده و با استفاده از فرم و تکنیک صحیح تمام تمرینات را انجام دهید.

استفاده از کفش مناسب مهمترین نکته برای انجام بهتر و راحت تر هرگونه فعالیت ورزشی است. ما  در مجموعه °361 بهترین مدل های کفش، مناسب هر فعالیتی در اختیار شما قرار دادیم که بتوانید به درستی کفش تهیه کنید و مراقب سلامت جسم خود باشید. 

براي تمرینات ورزشی در خانه، كوهنوردي،تردمیل یا دویدن طولانی، به کفش مناسب نیاز دارید. درك اينكه چه كفشي را در چه زماني بايد استفاده كنيد به شما كمك ميكند تا بهترين عملكرد خود را داشته باشيد. ما ميخواهيم در اين مقاله به مقايسه كفش هاي مخصوص دويدن و كفش هاي مخصوص تمرين بپردازيم,چون آنچه که می‌پوشید اهمیت دارد.

گاهاً ممکن است در جلو و وسط زانوی خود، معمولاً زیر کشکک زانو، درد احساس کنید. این مشکل به نام درد جلوی زانو در جوانی نیز شناخته می‌شود و معمولاً در بین بسیاری از جوانان ورزشکار، خصوصاً دختران شیوع بیشتری دارد. ورزش‌ ها و حرکات اصلاحی مخصوص زانو به بهبود دامنه حرکتی زانو، افزایش قدرت و توان زانوی شما کمک می‌نماید. ما در ادامه به دلایل درد در زانو که ممکن است در هر فردی ایجاد شود و بهبود و کاهش درد زانو با استفاده از کفش مناسب اشاره خواهیم کرد.

بهبود عملکرد

کتونی‌های بسکتبال اورجینال مناسب به شما آمادگی لازم برای انجام انواع حرکات مثل دویدن و پریدن و انجام انواع فعالیت‌های مختلف را می‌دهد و عملکرد شما را بهبود می‌بخشد. شما به کمک کفش‌های مناسب بسکتبال می‌توانید به راحتی حرکت کنید و از ایمنی کفش‌های خود مطمئن باشید. کفش‌های خوب به شما کمک می‌کند تا بهتر بازی کنید و نگرانی کمتری درباره پای خود داشته باشید. این کتونی‌ها کمک می‌کنند که تا سریع‌تر بدوید، بپرید و عملکرد بهتری داشته باشید. شما باید مطمئن باشید که کفشی مناسب با عملکرد و توانایی‌هایتان را انتخاب کرده‌اید.

خطر آسیب‌های احتمالی را کاهش می‌دهد

کفش مناسب بسکتبال در هنگام تمرین و بازی از صدمات پا و مچ پا جلوگیری می‌کند. کفش‌های بسکتبال از ضربات وارده به پای شما در هنگام پریدن و دویدن بر روی زمین سخت بسکتبال جلوگیری می‌کند. در هنگام ورزش بسکتبال شما در حالات و جهت‌های مختلف حرکت می‌کنید که باعث وارد شدن فشار بر روی پا و بدن شما و در برخی موارد باعث پیچ خوردگی مچ پا می‌شود که شایع‌ترین آسیب بین بسکتبالیست‌ها است. درهنگام بازی خطرات بازی عبارت‌اند از مشکلات مربوط پا، جراحات دردناک و کمردرد. کفش بسکتبال خوب از همه این مشکلات جلوگیری و به خوبی از پای شما محافظت می‌کند.

ساختار یک کتونی مناسب چگونه است؟

ساختار کتونی ورزشی بسکتبال به سه قسمت تقسیم می‌شود که عبارت است از: رویه، لایه میانی و زیره کفش. میزان کیفیت و ساختار هر یک از این قسمت‌ها می‌تواند متفاوت باشد و به طور کلی میزان عملکرد و دوام کفش را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هر کدام یک از این قسمت‌ها ویژگی‌هایی دارند که شما باید با توجه به انتظارات خود از یک کفش بسکتبال، آنها را مورد بررسی قرار دهید.

رویه کفش

در هنگام بررسی رویه کفش بسکتبال، اولین تصمیمی که باید بگیرید این است که میزان ارتفاع ساق کفش چه اندازه‌ای می‌خواهید باشد؟ اندازه ساق کفش‌های بسکتبال در اندازه‌های متفاوت ساق بلند و ساق متوسط و ساق کوتاه تولید می‌شود که هر یک از این موارد بستگی به استایل بازی بسکتبالیست و توانایی‌های او دارد.

کفش‌های بسکتبال ساق بلند

قسمتی از رویه کفش تا روی مچ پا ادامه یافته و دور مچ پای شما را می‌گیرد تا ایمنی و محافظت از پای شما را افزایش دهد. این پوشش اضافه باعث افزایش وزن کفش می‌شود بنابراین این کفش‌ها برای بازیکنانی که هیکل درشت‌تر و وزن بیشتری نسبت به سایر بازیکنان دارند یا برای بازیکنانی که در جایگاه‌های Center و Forward در زمین بسکتبال بازی می‌کنند و به دنبال کفش‌هایی با پوشش بیشتر و محافظت بیشتر هستند مناسب می‌باشد.

کفش‌های بسکتبال با ساق متوسط

این کفش‌های بسکتبال همانطور که از اسمشان مشخص است، تا حدی از مچ پای بازیکن محافظت می‌کنند ولی در عین حال انعطاف پذیری لازم برای بازی را هم به بازیکن می‌دهند. این کفش‌ها برای بسکتبالیست‌هایی که از استایل بازی و پوزیشن خود مطمئن نیستند مناسب می‌باشد.

کفش‌های ساق کوتاه

این کفش‌ها معمولا برای بازیکنان پرسرعت و چابک مناسب هستند. اما میزان محافظت از مچ پا به دلیل ساق کوتاه کفش کم می‌باشد.

پس از اینکه شما تصمیم خود را در مورد اندازه ساق کفش بسکتبال گرفتید، اکنون نوبت آن رسیده که درمورد نوع رویه و جنس رویه تصمیم‌گیری نمایید. رویه‌های نرم معمولا از جنس پارچه‌های بافتنی هستند. این نوع پارچه‌ها انعطاف‌پذیر، راحت و تنفس‌پذیر هستند و به علت وزن سبکشان سرعت حرکت و جابه جایی بازیکن را افزایش می‌دهند. این نوع رویه‌ها معمولا بر روی کفش‌های ساق کوتاه دیده می‌شوند. رویه‌های سخت‌تر که معمولا از جنس پلاستیک و مواد مصنوعی هستند، میزان دوام بالاتری دارند و به خوبی از پا محافظت می‌کنند. ولی به علت اینکه سنگین‌تر هستند میزان سرعت و چابکی بازیکنان را کاهش می‌دهند. این نوع رویه‌ها برای بازیکنان قدرتی مناسب هستند.

لایه میانی کفش

راحتی و نرمی کفش‌ بسکتبال اصل به لایه میانی کفش مربوط می‌شود. این قسمت یکی از مهم‌ترین قسمت‌هایی است که بیشترین تاثیر را بر روی عملکرد کفش می‌گذارد. بیشتر لایه‌های میانی کفش‌های بسکتبال از فوم‌های EVA، فوم‌های EVA فشرده، فوم‌های PU و یا ترکیبی از این مواد ساخته می‌شوند. فوم‌های EVA و فوم‌های فشرده شده EVA معمولا بسیار سبک هستند درحالی که لایه میانیPU بسیار بادوام‌تر است. بسیاری از بسکتبالیست‌ها به دنبال مواد سخت‌تری برای زیره کفش هستند زیرا این زیره‌ها میزان استحکامشان بیشتر است.

زیره کفش

زیره کفش بسکتبال قسمتی از کفش بسکتبال است که با زمین برخورد مستقیم دارد و معمولا از لاستیک و یا مواد مصنوعی با دوام ساخته می‌شود. برای انتخاب کفش بسکتبال مناسب، به دنبال کفشی با زیره تخت و پهن باشید که نقش و طرح‌های روی زیره ایمنی کفش را تضمین کند و از سر خوردن کفش جلوگیری کند. برای مثال در زمان بازی هنگامی که عرق بدن بازیکنان بر روی زمین ریخته می‌شود و زمین لیز می‌شود کفش باید به گونه‌ای باشد که سر نخورد و ایمنی بازیکن را تامین کند.

همچنین زیره برخی از کفش‌های بسکتبال با توجه به مکان بازی که در داخل سالن و یا خارج سالن است، ساختار متفاوتی می‌تواند داشته باشد. ولی تقریبا زیره بیشتر کفش‌های بسکتبال برای بازی در داخل سالن ساخته می‌شوند. اگر در محیط‌های خارج از سالن بازی می‌کنید باید به دنبال زیره‌هایی با دوام بیشتر باشید. برای مثال آسفالت باعث از بین رفتن زیره‌ برخی کفش‌ها می‌شود.

زیبایی و ظاهر کفش

علاوه بر تمامی ویژگی‌هایی که در زمان خرید کفش باید در نظر بگیرید و گفته شد، ظاهر کفش بسیار مورد توجه است. وقتی بحث از کفش‌های بسکتبال به میان می‌آید، نه تنها عملکرد کفش مورد نظر است بلکه، از نظر مد و فشن نیز مورد توجه است.

رویه مش کفش کتانی

حتما شما نیز هنگام انتخاب و بررسی کفشها و کتانی های موجود در برند°361  به مواردی برخورده اید که در ساخت رویه از جنس مش یا توری استفاده شده است با ما همراه باشید تا رویه مش کفش کتانی را بیشتر بشناسیم و با این فناوری جذاب بکار رفته در بعضی کفشها و مزایا آن بیشتر آشنا شویم .

به طور کلی برای ساخت و تولید کفش کتانی ورزشی از 3 نوع پارچه مختلف به عنوان ماده اولیه استفاده شده که اولین و مهمترین آنها، مِش است. مش از نایلون و پلی استر ساخته شده و فناوری به کار رفته در آن به گونه‌ای است که سبب افزایش گردش و تهویه هوا داخل کتانی می‌شود.

ساخت پارچه مش (Mesh) از کجا آغاز شد؟

ایده استفاده از مش اولین بار توسط لوییس هسلم (Lewis haslem) از اعضای حزب آزادی خواه مجلس انگلستان مطرح شد. زمانی که لوییس و خاله‌اش در حال پیاده روی در هوای سرد بودند، لوییس متوجه وجود سوراخی بر دستکش او شد و وقتی از او درباره سوراخ و پارگی پرسید، پاسخ بسیار عجیب بود چرا که دستان او همچنان گرم بود و هیچ سرمایی در آن وارد نمی‌شد. همین اتفاق به ظاهر ساده شروع کار کارخانه ارتکس (Aertex) به عنوان اولین تولیدکننده متریال مش بود. اگرچه امروز ارتکس تنها تولیدکننده این پارچه نیست، اما تا اواسط سال 1980 تولیدات این کمپانی بریتانیایی، شهرت جهانی پیدا کرد. چنانکه بسیاری از ستارگان MTV از این جنس لباس استفاده می‌کردند.

 اوایل سال 1980 شرکتهای دیگری نیز به عرصه تولید این پارچه شگفت انگیز وارد شدند و انواع مختلفی از آن به بازار عرضه شد. در طی چند دهه اخیر چین (china) به عنوان یکی از تولیدکنندگان قدرتمند به میدان آمده و کارخانجات هند، پاکستان و اندونزی نیز با آنها به رقابت می‌پردازند. استفاده از این نوع پارچه تحولی عظیم در تولیدات ورزشی حاصل کرد که از همان زمان تا کنون از آن در ساخت لباس‌های فوتبال، بسکتبال، راگبی، کشتی و سایر ورزش‌ها به صورت گسترده استفاده می‌شود.

ویژگی های جنس مِش (Mesh) چیست؟

اگر تا به حال ماهیگیری کرده باشید، میدانید که یکی از ابزار مورد نیاز آن تور ماهیگیری است. این وسیله همان توری است که در ساخت کیف و کفش‌ها استفاده می‌شوند. تا زمانی که هسته اصلی پارچه از تور باشد، تعداد و اندازه سوراخ‌ها تفاوتی ندارد و باز هم توری محسوب می‌شود. ایده ساخت چنین پارچه‌ای سالیان سال در ذهن بشر بود چرا که می‌توانست به وسیله آن ویژگی‌های فوق‌العاده‌ای را ایجاد کند. می‌توان گفت هر مدل پارچه‌ توری که امروزه در بازار و صنعت وجود دارد در واقع یک مدل از مش است. از این متریال برای ساخت لوازم گوناگونی نظیر چتر نجات، تختخواب صحرایی، کاور چادر، تورهای محافظ زنبورداری و غیره استفاده می‌شود. در اواخر قرن نوزدهم انسان‌ها دریافتند که می‌توانند از متریال مش در ساخت کفش های ورزشی زنانه و مردانه استفاده کنند.

طیف گسترده‌ای از انواع پارچه های مِش وجود دارد اما دلیل اصلی محبوبیت و معروفیت آن در ساخت لباس و کتونی های اسپرت و ورزشی، وزن سبک و بافت نفوذ پذیر آن است. برخلاف اکثر پارچه‌ها که بافت متراکمی دارند، این نوع پارچه در عین حال که از استحکام بالایی برخوردار است، منافذ ریز متعددی داشته که باعث جریان یافتن هوا داخل کفش می‌شود. پس می‌توان گفت که ویژگی منحصر به فرد این پارچه عبور و ایجاد جریان هوا است که نقشی حیاتی در تولیدات ورزشی ایفا می‌کند. بسیاری از افرادی که به صورت حرفه‌ای ورزش می‌کنند و یا به پیاده روی و حتی فعالیت‌های روزمره می‌پردازند وجود این متریال در ساخت لوازم ورزشی را ضروری می‌دانند. به طور مثال هنگام  انتخاب کفش مناسب ورزشی برای پیاده روی یا دویدن، این ویژگی به شما کمک خواهد کرد تا از بروز مشکلاتی مثل عرق کردن و بو گرفتن پا و ایجاد مشکلات پوستی و قارچ‌ها در ورزش‌های طولانی مدت جلوگیری کنید.

کمپانی‌ °361 که  بهترین برند کفش اورجینال در سال 2020 معرفی شدند در اکثر تولیدات خود از این متریال استفاده کرده‌اند. مش به دلیل خاصیت الاستیکی و کشسانی بالا، به طور ویژه برای کتانی های ورزشی اصل، لباس‌های چسبان و اندامی و لباس‌های زنانه استفاده می‌شود. همانطور که در بالا گفته شد مش از نایلون و پلی استر ساخته شده که بر اساس جنس این مواد و نیز نوع بافت پارچه قیمتهای متفاوتی دارد. به طور مثال بافت چند ضلعی در مقایسه با بافت مربعی بسیار گران‌تر خواهد بود. 

آشنایی با انواع پارچه مش

مش انواع و مدل‌های مختلفی را شامل می‌شود که برای هرکدام نام و اصطلاح متفاوتی به کار میبرند.

ایر مش (Air Mesh):

اصلی‌ترین نوع از متریال مش، ایر مش است که به طور گسترده در ساخت کتونی های مردانه و زنانه اورجینال و لباس‌های ورزشی استفاده می‌شود. از ویژگی‌های این مدل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• گردش هوا در ایر مش به خوبی صورت می‌گیرد:

این پارچه در ساختار خود سوراخ‌های ریز بسیاری داشته که سبب عبور و ایجاد جریان هوا می‌شوند. همین ویژگی در کنار استحکام فوق‌العاده بالا سبب شده تا عملکرد یک کتانی حرفه‌ای ورزشی را بالا برده و تنفس‌پذیری ویژه‌ای به کفش ببخشد. این قابلیت همانند یک معجزه عمل کرده و از بو گرفتن پا و کتانی اسپرت جلوگیری می‌کند (راه های از بین بردن بوی کتانی می توانید در وبلاگ های ما مطالعه کنید)

• خاصیت الاستیکی و کشسانی بالایی دارد:

ایر مش نه تنها با ایجاد تهویه در کفش احساس خوبی را برایتان فراهم می‌کند بلکه با خاصیت کشسانی خود انعطاف‌پذیری عالی به کتانی ورزشی بخشیده که می‌تواند پا را در هر موقعیتی در حالت راحت و نرمال قرار دهد. این ویژگی کمک می‌کند تا عملکرد شما در انجام انواع فعالیت‌ها افزایش یابد.

• ایر مش ساختار منسجمی دارد و به راحتی تغییر شکل نمی‌دهد:

شاید شما هم تجربه استفاده از پارچه‌های کشی بی کیفیت را داشته باشید که پس از مدتی خاصیت کشسانی خود را از دست داده و مانند قبل قابل استفاده نیستند. اما پارچه های ایرمش به دلیل کیفیت ساخت بالا به راحتی خاصیت کشسانی را از دست نداده و همین موضوع آن را به انتخابی مناسب برای کتونی و لباس‌های اورجینال تبدیل می‌کند.

• پارچه ایر مش دارای خاصیت آنتی باکتریال و ضد قارچی است:

دم کردن و عرق کردن پا در کفش اسپرت و ورزشی یکی از مشکلاتی است که سبب رشد باکتری‌ها و بروز بیماری‌های پوستی نظیر قارچ‌ها می‌شود. ایرمش علاوه بر ویژگی‌های ذکر شده در ساختار خود خاصیت آنتی باکتریال نیز دارد و به شما کمک می‌کند تا با خیال راحت در ورزش و پیاده روی‌های طولانی مدت از کتانی اصل خود استفاده کنید.

• شستشو و تمیز کردن ایر مش بسیار آسان است:

اینکه چطور کفشمان را تمیز کرده و بشوییم  سوال مهمی است که بارها برایمان پیش آمده است. از آنجایی که کتونی ورزشی اورجینال با دقت و جزئیات فراوانی ساخته می‌شود، نحوه شستن آن بسیار حائز اهمیت است. از ویژگی‌های ایرمش شستشو بسیار آسان آن است که به سرعت می‌توان آن را لکه‌گیری کرد. از طرفی ساختار سه لایه ایر مش باعث جریان هوا در بافت پارچه شده و خشک شدن کفش را نیز سرعت می‌بخشد.

• این پارچه ظاهری بسیار با کیفیت دارد:

ظاهر شفاف، تنوع رنگ و لطافت موجود در این پارچه باعث می‌شود تا در انواع مدل‌ها و طرح‌های گوناگون و حتی مدل‌های 3 بعدی از این متریال استفاده شود.

مش پلی استر (Polyester Mesh):

یکی از پارچه‌هایی که در ساخت لباس و کفش ورزشی اورجینال استفاده می‌شود مش پلی استر می‌باشد. ویژگی اصلی این نوع پارچه وزن بسیار سبک و نیز قابلیت جذب فوق ‌العاده رطوبت است. این ماده با عرق کردن پا و بدن دچار مشکل نشده و با ایجاد تهویه مناسب رطوبت را کاهش داده و شما را در فعالیت‌های طولانی مدت همراهی می‌کند. این ویژگی احساس بی‌نظیری را برایتان به ارمغان اورده و از خستگی زودهنگام جلوگیری می‌کند.

مش تول (Tull Mesh):

این مدل در رنگ‌های بسیار روشن و برای تولید لباس‌های رقص استفاده می‌شود و بیشتر از جنس ابریشم است. در نتیجه به دلیلی بافت بسیار ظریف در ساخت کفش و کتونی به کار نمی‌رود.

مش نایلونی (Nylon Mesh):

یکی از بیشترین موارد استفاده از این پارچه مشبک در ساخت توری‌های محافظ کارگران زنبورداری، ساخت کاور چادرهای مسافرتی و نیز سبدها بوده و کمتر در البسه دیده می‌شود.

پارچه مش و تاثیر آن بر محیط زیست

تاثیر این پارچه بر محیط زیست بسته به نوع موادی دارد که در آن استفاده می‌شود. در اکثریت مواقع پارچه مش از مواد مصنوعی ساخته شده و تاثیر منفی بر محیط پیرامون ندارد. اما از سویی دیگر نایلون و پلاستیک هر دو متریالی کاملا صنعتی هستند که از پترولیوم (نفت خام) ساخته می‌شوند. پترولیوم همان سوختهای فسیلی بوده که جز منابع تجدید ناپذیر انرژی هستند. در فرآیند ساخت پترولیوم آب بسیار زیادی مصرف شده و همچنین برای تبدیل آن به پارچه انرژی و زحمت بسیار زیادی لازم است. اما محبوبیت این پارچه در صنعت فشن و تولید لباس و کتانی های ورزشی و اسپرت به اندازه‌ای است که حذف آن به آسانی امکان پذیر نخواهد بود. پارچه مش با فناوری‌های منحصر به فردی که دارد یک انتخاب بسیار عالی برای تولیدات با کیفیت و مرغوب ورزشی خواهد بود.