جستجو
خبرخوان

بلاگ

(0) فواید ورزش صبح گاهی

هنگامی که بحث زمان ورزش کردن به میان بیاید، تنها چیزی که اهمیت دارد این است که زمانی را انتخاب کنید تا بتوانید به آن پایبند باشید و به طور منظم ورزش کنید. این زمان می‌تواند برای هر فرد متفاوت باشد. فرقی ندارد برای ورزش کردن در صبح برنامه‌ریزی کنید یا عصر یا شب؛ در هر صورت، زمان «مناسب» برای ورزش کردن به عواملی مانند سبک زندگی، سطح تناسب اندام و آمادگی جسمانی و ترجیح خود شما بستگی دارد.

در حالی که نمی‌توان یک زمان مشخص را برای همه در نظر گرفت و آن را بهترین گزینه تلقی کرد، ولی برخی زمان‌ها می‌توانند فواید گوناگونی به دنبال داشته و برای خیلی‌ها مناسب باشند. برای نمونه، ورزش صبحگاهی مزایای فراوانی دارد و بهترین راهکار برای کسانی به شمار می‌رود که نمی‌توانند به برنامه‌های خود پایبند باشند و تنبلی را کنار بگذارند.

با توجه به درگیری‌هایی مانند شغل، خانواده، دوستان، کارهای روزمره، خواب و… پیدا کردن یک زمان مناسب برای ورزش کردن بسیار دشوار شده است. تعیین کردن یک ساعت مشخص برای فعالیت بدنی در درازای روز ممکن است برای خیلی‌ها سخت باشد و به همین دلیل نتوانند ورزش کنند. برخی هم احتمالا برای چند روز ورزش می‌کنند ولی با گذشت زمان نمی‌توانند برنامه‌ی خود را با نظم پیش ببرند.

با توجه به این درگیری‌ها در درازای روز، تنها راهی که پیش رو دارید این است که صبح زود ورزش کنید. هنگامی که همیشه سرتان شلوغ است و وقت کافی در اختیار ندارید، باید صبح‌ها زودتر بیدار شوید و بلافاصله ورزش کنید. اینگونه می‌توانید هم به ورزش خود برسید، هم به سایر کارهای روزمره!

ورزش کردن در صبح چه فوایدی دارد؟

ورزش کردن در صبح چه فوایدی دارد؟

اگر هنوز درباره‌ی ورزش کردن در صبح مطمئن نیستید و نمی‌دانید چه تصمیمی بگیرید، فوایدی را که در ادامه آورده‌ایم بررسی کنید و با در نظر گرفتن آن‌ها تصمیم خود را قطعی کنید!

۱. حواس‌پرتی‌های کمتری خواهید داشت

ورزش کردن در صبح معمولا به این معنی است که درگیری و حواس‌پرتی‌های کمتری خواهید داشت. هنگامی که از خواب بیدار می‌شوید، هنوز مغزتان به انجام کارهای روزمره و مسؤولیت‌ها فکر نکرده و به همین دلیل مشغله‌ی فکری ندارید. جدا از این، احتمال اینکه کسی با شما تماس بگیرد، پیام دهد یا ایمیل بفرستد بسیار کم است. هرچه حواس‌پرتی کمتری داشته باشید، می‌توانید بهتر ورزش کنید و همه‌ی تمرکزتان را روی آن بگذارید.

۲. از گرمای شدید دور خواهید ماند

در تابستان، ورزش کردن در صبح می‌تواند بسیار آسان‌تر و لذت‌بخش‌تر باشد، زیرا گرم‌ترین ساعات روز بین ۱۰ صبح تا ۳ بعدازظهر است و می‌تواند حسابی آزاردهنده باشد. کارشناسان توصیه می‌کنند در این بازه‌ی زمانی از ورزش کردن در فضای آزاد و زیر نور آفتاب خودداری کنید.

اگر اهل فعالیت‌های بیرون از خانه هستید، می‌خواهید در حیاط ورزش کنید یا در خیابان‌ها بدوید، بهترین کار این است که صبح زود بیدار شوید و پیش از داغ شدن هوا تمرین خود را انجام دهید، به‌ویژه در روزهای گرم سال.

۳. انتخاب‌های غذایی بهتری خواهید داشت

یک ورزش صبحگاهی می‌تواند روزی سالم و شاداب را در اختیار شما بگذارد. در پژوهش‌هایی در سال ۲۰۱۸، روی ۲۶۸۰ دانشجو تمرکز شد که یک برنامه‌ی ورزشی ۱۵ هفته‌ای را انجام دادند. برنامه‌ی آن‌ها شامل سه جلسه‌ی ۳۰ دقیقه‌ای از تمرینات هوازی بود. پژوهشگران از دانشجویان نخواسته بودند که رژیم و الگوی غذایی خود را تغییر دهند. با وجود این، کسانی که به برنامه‌ی ورزشی خود پایبند ماندند، همواره به سراغ غذاهای سالم‌تر رفتند و دور گوشت قرمز و غذاهای سرخ‌شده را خط کشیدند.

اگرچه این پژوهش روی بهترین زمان ورزش در درازای روز تمرکز نکرده بود، ولی یافته‌ها نشان می‌دهند که ورزش می‌تواند روی رژیم غذایی تأثیر بگذارد و منجر شود غذاهای سالم‌تری مصرف کنید. بنابراین، ورزش کردن در صبح هم این فایده را به دنبال خواهد داشت و شما را تشویق خواهد کرد تا انتخاب‌های غذایی سالم‌تری در روز داشته باشید.

۴. هوشیاری‌اتان افزایش پیدا می‌کند

ورزش کردن در صبح ممکن است سازگاری بیشتری با نوسانات هورمونی بدن شما داشته باشد. کورتیزول یک هورمون است که شما را بیدار و هوشیار نگه می‌دارد. این هورمون را بیشتر با نام «هورمون استرس» می‌شناسند، زیرا عدم تعادل آن می‌تواند روی میزان استرس شما تأثیر بگذارد و کمبود یا وجود سطح بالایی از آن هم مشکلات زیادی را به دنبال دارد.

به طور معمول، سطح کورتیزول در صبح افزایش پیدا می‌کند و در عصر کاهش می‌یابد و کم‌وبیش در ساعت ۸ صبح در اوج خود قرار دارد. بنابراین، ورزش در این ساعت بسیار مناسب خواهد بود. اگر ریتم شبانه‌روزی بدن شما سالم و منظم باشد، بدنتان در این زمان آمادگی بیشتری برای ورزش خواهد داشت. با ورزش در این ساعت خواهید توانست سطح انرژی بدن را افزایش دهید، هوشیاری بیشتری داشته باشید و به طور کلی شاداب‌تر شوید.

۵. سطح انرژی کلی بدن بیشتر می‌شود

ورزش کردن به طور منظم یک راهکار شگفت‌انگیز برای افزایش انرژی و کاهش خستگی به شمار می‌رود. هنگامی که ورزش می‌کنید، اکسیژن و مواد مغذی به قلب و ریه‌های شما می‌رسند. این موضوع باعث بهبود سیستم قلبی-عروقی می‌شود و استقامت و نیروی بدن را افزایش می‌دهد. به همین ترتیب، انرژی بیشتری خواهید داشت و در درازای روز بهتر می‌توانید به کارهای خود برسید.

۶. بهتر می‌توانید تمرکز کنید

اگر همیشه مشکل تمرکز کردن دارید، ورزش کردن در صبح بهترین راهکار برای شما خواهد بود.

فعالیت بدنی بدون در نظر گرفتن زمان انجام آن، می‌تواند تمرکز را بهبود ببخشد. ولی اگر همیشه مشکل تمرکز کردن دارید و نمی‌توانید به‌خوبی کارهایتان را پیش ببرید، ورزش کردن در صبح بهترین راهکار برای شما خواهد بود.

یک پژوهش که در سال ۲۰۱۹ انجام شد، نشان داد ورزش کردن در صبح می‌تواند میزان تمرکز، یادگیری بصری و قدرت تصمیم‌گیری را تقویت کند. در این پژوهش، از شرکت‌کنندگان خواسته شد هر روز به مدت ۸ ساعت بنشینند. آن‌ها باید در برخی روزها هیچ ورزشی انجام نمی‌دادند و در برخی روزها هم صبح‌ها ۳۰ دقیقه روی تردمیل راه می‌رفتند. در برخی روزها هم به ازای هر نیم ساعت نشستن، ۳ دقیقه استراحت با پیاده‌روی داشتند.

روزهایی که ۳۰ دقیقه تردمیل صبحگاهی انجام می‌دادند، با فعالیت ذهنی و شناختی بهتری در درازای روز همراه بود، به‌ویژه زمانی که استراحت‌های منظمی هم داشتند. بنابراین، ورزش کردن در صبح می‌تواند تأثیر مثبتی روی تمرکز بگذارد و به شما کمک کنند عملکرد بهتری در شغل و حرفه‌ی خود داشته باشید.

۷. خلق‌وخو و روحیه‌ی بهتری خواهید داشت

فعالیت بدنی یک درمان طبیعی برای استرس و مشکلات روانی به شمار می‌رود. هنگام ورزش کردن، مغز شما اندروفین بیشتری تولید می‌کند که یک «هورمون و انتقال‌دهنده‌ی عصبی حال خوب کن» است و شما را از اندیشه‌های منفی و اضطراب دور می‌سازد.

ورزش کردن در صبح یک راه عالی برای آغاز روزی پرانرژی و شاداب است. افزون بر این‌ها، شما با ورزش کردن می‌توانید یک حس رضایت از انجام وظایف خود به دست بیاورید و با کمک این حس موفقیت، خوش‌بینی بیشتری در درازای روز داشته باشید و با یک روحیه‌ی بهتر به سراغ کارهای روزمره‌ بروید.

۸. بهتر می‌توانید وزن خود را کاهش دهید

با توجه به یک مطالعه در سال ۲۰۱۵، ورزش کردن در صبح می‌تواند راهکار مناسبی برای کاهش وزن باشد. در این مطالعه ۱۰ مرد جوان در صبح، بعدازظهر و غروب به صورت جداگانه ورزش کردند. پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که چربی‌سوزی در بازه‌ی ۲۴ ساعت در کسانی که صبح‌ها و پیش از خوردن صبحانه ورزش می‌کردند، بیشتر بود.

بدین ترتیب، اگر می‌خواهید چربی‌سوزی را افزایش دهید و وزنتان را کم کنید، شاید بد نباشد ورزش کردن در صبح را امتحان کنید و ببینید برای شما هم مناسب خواهد بود یا خیر.

۹. می‌توانید اشتهای خود را بهتر مهار کنید

به طور کلی، ورزش کردن با کاهش «گرلین» که هورمون گرسنگی است، می‌تواند به تنظیم اشتهای شما کمک کند. افزون بر این، برخی هورمون‌هایی را که احساس سیری و رضایت به شما می‌دهند هم افزایش می‌دهد تا بتوانید جلوی پرخوری خود را بگیرید.

با وجود این، ورزش کردن در صبح ممکن است تأثیر بیشتری روی اشتهای شما بگذارد. در یک پژوهش که در سال ۲۰۱۲ انجام شد، ۳۵ زن صبح‌ها به مدت ۴۵ دقیقه روی تردمیل راه رفتند. پژوهشگران امواج مغزی زنان را هنگامی که به آن‌ها عکس‌های «گُل» و «غذا» نشان داده می‌شد، بررسی و اندازه‌گیری کردند.

پس از گذشت یک هفته، این روند بدون ورزش صبحگاهی تکرار شد. پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که مغز زنان هنگامی که صبح‌ها ورزش نمی‌کنند، به عکس‌های غذا واکنش قوی‌تری نشان می‌دهد. با توجه به این اطلاعات، ورزش کردن در صبح می‌تواند روی اشتها و شیوه‌ی واکنش مغز شما نسبت به غذا تأثیر بگذارد و جلوی پرخوری شما را بگیرد.

۱۰. فعالیت روزمره‌ی شما افزایش پیدا می‌کند

فواید ورزش کردن در صبح تنها به همان ساعات خلاصه نمی‌شوند و با توجه به پژوهش‌ها، فعالیت بدنی در ابتدای روز می‌تواند روی فعالیت روزمره‌ی شما و افزایش انرژی‌اتان تأثیر مثبتی بگذارد.

در یک پژوهش، از شرکت‌کنندگان خواسته شد صبح‌ها به مدت ۴۵ دقیقه پیاده‌روی کنند. این افراد در ۲۴ ساعت آینده فعالیت بدنی بسیار بیشتری داشتند. با توجه به این یافته‌ها، اگر تلاش می‌کنید سبک زندگی خود را دگرگون کنید و بیشتر فعال باشید، ورزش کردن در صبح می‌تواند به کمک شما بیاید و راهکار شگفت‌انگیزی به شمار برود.

۱۱. سطح گلوکز خون بهتر تنظیم می‌شود

فعالیت بدنی نقش مهمی در مدیریت دیابت نوع ۱ ایفا می‌کند. ولی کسانی که به این بیماری دچار هستند، شرایط سختی برای ورزش کردن خواهند داشت، زیرا ورزش می‌تواند خطر «هیپوگلیسمی» یا کاهش قند خون را افزایش دهد.

یک پژوهش که در سال ۲۰۱۵ انجام شد، نشان داد ورزش کردن در صبح می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد. در این پژوهش، ۳۵ فرد بزرگسال که به دیابت نوع ۱ مبتلا بودند، دو جلسه تمرینات با تردمیل در صبح و بعدازظهر انجام دادند. پژوهشگران نتایج ورزش کردن در صبح و بعدازظهر را با هم مقایسه کردند و دریافتند که ورزش صبحگاهی خطر کاهش قند خون را کمتر می‌کند.

پژوهشگران بر این باورند که سطح کورتیزول در این موضوع تأثیرگذار است. جدا از تأثیر روی سطح هوشیاری، کورتیزول می‌تواند به کنترل قند خون هم کمک کند. کاهش سطح کورتیزول، که در اواخر روز رخ می‌دهد، می‌تواند احتمال رخ دادن هیپوگلیسمی را افزایش دهد. بنابراین، بهتر است صبح‌ها که سطح کورتیزول بالا است، ورزش کنید.

۱۲. فشار خون خود را بهتر مدیریت خواهید کرد

فشار خون بالا مردم بسیاری را به مشکلات گوناگون دچار کرده است. فعالیت بدنی یکی از بهترین راهکارها برای کنترل فشار خون بالا به طور طبیعی است. ولی با توجه به پژوهش‌ها، ورزش کردن در صبح بهترین گزینه برای درمان این مشکل به شمار می‌رود.

در یک پژوهش، ۲۰ فرد بزرگسال که فشار خون بالا داشتند، در سه جلسه‌ی جداگانه در ساعات ۷ صبح، ۱ بعدازظهر و ۷ غروب روی تردمیل ورزش کردند. این افراد همچنین از دستگاه‌های پزشکی برای نظارت روی فشار خون خود استفاده کردند.

در ادامه، پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که هنگام ورزش کردن در ساعت ۷ صبح، دگرگونی‌های فشار خون در مطلوب‌ترین حالت ممکن بوده و به همین دلیل ورزش صبحگاهی می‌تواند راهی عالی برای مقابله با فشار خون بالا در نظر گرفته شود.

۱۳. خوابتان باکیفیت‌تر می‌شود

ورزش کردن در صبح شاید همان چیزی باشد که برای یک استراحت خوبِ شبانه به آن نیاز دارید. با توجه به پژوهش‌ها، افرادی که ساعت ۷ صبح ورزش می‌کنند، شب‌ها خواب بهتر و باکیفیت‌تری خواهند داشت.

افراد شرکت‌کننده در پژوهش‌ها به طور معمول ساعات بیشتری را در خواب ژرف سپری کردند و با بیداری‌ها و از خواب پریدن‌های کمتری روبه‌رو شدند. افزون بر این، به زمان کمتری هم برای به خواب رفتن نیاز داشتند.

جدا از همه‌ی این‌ها، ورزش صبحگاهی در هوای آزاد تأثیر بیشتری روی کیفیت خواب می‌گذارد. قرار گرفتن در معرض نور صبحگاهی می‌تواند به افزایش سطح ملاتونین در شب کمک کند. ملاتونین در مغز تولید می‌شود و نقش مهمی در چرخه‌ی خواب و بیداری و تنظیم ریتم‌های شبانه‌روزی بدن ایفا می‌کند.

در آخر هر زمانی را که برای ورزش کردن و فعالیت انتخاب می کنید نباید فراموش کنید که کفش مناسب مهمترین چیز برای شروع هر فعالیتی است. ما در مجموعه ورزشی°361 بهترین مدل های کفش، مناسب هر فعالیتی را در اختیار شما قرار دادیم که بتوانید به درستی کفش مناسب خود را تهیه کنید و مراقب سلامت جسم خود باشید.

(0) عمر کفش ورزشی چقدر است؟

عوض کردن کفش ورزشی آن هم به طور مرتب، عاملی مهم در سلامت پاها است. بسیاری از ما فقط به این دلیل که از شاخص‌های فرسوده شدن کتونی بی‌اطلاع هستیم، بعد از پایان طول عمر کفش هنوز هم از آن‌ها استفاده می‌کنیم.

دویدن با کتانی قدیمی می‌تواند منجر به ایجاد انواع ناراحتی و صدمات مختلف شود. با گذشت زمان، کفش‌های رانینگ شوک و فشار وارده از سطح زمین را دیگر جذب نمی‌کنند و بالشتک‌های آن‌ها ثبات خود را از دست می‌دهند.

حتی برای داشتن استایلی زیبا، پوشیدن کفش فرسوده بدترین چیزی است که ممکن است اتفاق بیافتد. یکی از بهترین کارهایی که می‌توانید برای جلوگیری از آسیب دیدگی انجام دهید، عوض کردن کفش ورزشی در زمان مناسب است.

چه زمانی باید کفش ورزشی خود را عوض کرد؟

به عنوان یک قاعده کلی، کفش‌ها باید برای بیشتر افراد هر ۸ تا ۱۲ ماه یا هر ۵۰۰-۷۰۰ کیلومتر دویدن تعویض شوند. بهترین برندهای کفش ورزشی اغلب دوام بیشتری دارند و می‌توانند تا چندین سال نیز قابل استفاده باشند. یکی از علائمی که نشان می‌دهد دیگر نباید از کفش خود استفاده کنید، میزان کاهش راحتی آن است. با کم شدن متریال، بالشتک و تکیه‌گاه، قسمت‌های مختلف کفش به  مرور زمان دچار فشردگی می‌شوند.

از بین رفتن کفش ورزشی بر حسب نوع ورزش و نوع پاهای افراد متفاوت است. برای مثال، ورزش‌های سنگین همانند بدنسازی باعث می‌شوند به سرعت کفش کیفیت خود را از دست بدهد، یا افرادی که دارای صافی کف پا هستند، اغلب زود به زود کفش‌های خود را عوض می‌کنند. در اینجا چند شاخص مهم وجود دارد که به شما می‌گویند: «زمان عوض کردن کفش ورزشی هم اکنون فرا رسیده است»:

محاسبه مقدار مسافت پیموده شده

علاوه بر پیگیری تعداد کیلومترهای استفاده شده، مکانی که در آن قرار دارید نیز مورد توجه است. اگر در جاده‌های خشن و یا مسیرهای ناهموار سنگ‌لاخی تمرین می‌کنید، لازم است کفش‌های خود را زودتر از آنچه بر روی تردمیل می‌دوید، تعویض کنید.

اگر از بدو خرید کفش، اولین تاریخ استفاده از آن را یادداشت و به طور روزانه مدت زمان استفاده از کفش را ردیابی ، به درستی خواهید فهمید مسافت پیموده شده چقدر بوده و آیا زمان تعویض کفش فرا رسیده است یا خیر!

درد گرفتن پاها هنگام دویدن

اگر در ماهیچه‌های پای خود احساس درد می‌کنید، یا دارای برآمدگی‌های ساق پا یا درد در مفاصل به خصوص در زانوها دارید، ممکن است کفش هایی شما کوسن و بالشتک‌های خود را از دست داده است. وجود این بالشتک‌ها به ویژه در زیره کفش جهت جذب فشار وارده از سطح زمین به زانوها ضروری هستند.

کفش‌هایی که جذب شوک خوبی دارند می‌توانند فشار را از روی رباط‌ها، تاندون‌ها، عضلات و استخوان‌های شما به حداقل برسانند. هنگامی که در هر دو طرف احساس درد دارید، به عنوان مثال هر دو زانو، این اغلب نشانگر این است که شما به کفش جدید احتیاج دارید.

 

از بین رفتن خطوط زیر کفش

یک علامت مبنی بر فرسوده شدن کفش این است که آج‌ها و خطوط کف کفش ورزشی شما از بین رفته است. زیره کفش در واقع بیشترین تماس را به سطح زمین دارد، بنابراین سایید شده و از بین رفتن خطوط زیر کتانی خود به تنهایی عاملی برای تعویض کفش است.

ممکن است از خود سوال کنید این خطوط و آج‌ها برای چه هستند؟ باید بگوییم این خطوط باعث کاهش وزن کفش، افزایش اصطکاک و بهبود جنب و جوش در ورزشکار می‌شود.

ساییده شدن ضخامت کفی کفش

همچنین باید مواظب مقدار سایش کفش کتونی باشید. برای مثال، کتانی های ورزشی برخی افراد در قسمت پاشنه و در ناحیه بیرونی دچار سایش می‌شوند، به طوری که صخامت ناحیه بیرونی کمتر از ضخامت ناحیه داخلی است. این مشکل اغلب به دلیل وجود مشکل پرونیشن است. به این معنا که باید بدانید پای شما به کدام سمت چرخش دارد.

اگر سایش بیش از حد را در لبه‌های بیرونی کفش خود مشاهده می‌کنید، این علامت نشانه این است که پای شما به سمت خارج حرکت می‌کند‌، و نتیجه ضربه روی پاشنه کفش را استخوان‌های بیرونی پای شما اعماال می‌کند.

کفش جدید احساس بهتری به شما می‌دهد

راحتی شما هنگام دویدن مهم است. تحقیقات نشان می‌دهد که پوشیدن کفش راحت به دونده کمک می‌کند تا هنگام دویدن فرم و حرکت مناسب خود را حفظ کند، که به نوبه خود خطر آسیب را کاهش می‌دهد. اگر با کفش قدیمی خود احساس خوبی ندارید، عوض کردن کفش ورزشی را در دستور کار قرار دهید.

برخی از متخصصان توصیه می‌کنند که دونده‌ها بهتر است دو جفت کتونی خریداری کنند. اینکه بتوانید به طور میانگین از هر دو کفش خود استفاده کنید، می‌توانید مطمئن شوید که هر دو آن‌ها طول عمر بیشتری خواهند داشت. حتی می‌توانید از یک جفت کتونی برای استفاده روزانه در محیط کار، خرید کردن و موقعیت‌های دیگر استفاده و از کتونی دیگر فقط در زمان ورزش بهره ببرید.

چگونه عمر کتانی‌های خود را افزایش دهیم؟

عوض کردن کفش ورزشی در زمان خود مهم است، اما مراحلی نیز وجود دارد که می‌توانید برای طولانی کردن عمر کفش انجام دهید:

  • فقط کفش را هنگام دویدن بپوشید. ممکن است پوشیدن کفش‌های ورزشی در تمام روز وسوسه‌انگیز باشند، زیرا بسیار راحت و نرم هستند. اما پوشیدن روزانه و استفاده اضافی می‌تواند عمر کتونی را به طرز چشمگیری محدود کند. برای پیاده‌روی، دویدن، استفاده روزانه در محیط کار و برای هر فعالیت مختلفی کفشی متفاوت خریداری کنید.
  • کتانی را تمیز نگه دارید. بعد از هر بار استفاده، کفش خود را تمیز کنید تا هرگونه کثیفی، گل و لای و گرد و غبار کاملاً از بین برود. هر سنگ یا سنگریزه‌ای را که ممکن است در آج‌های کف کتونی گیر کرده باشد را حذف کنید. اگر نیاز به شستن آن‌ها دارید، فقط با استفاده از اسفنج و مقداری آب و صابون، کتانی خود را تمیز کنید.
  • همیشه کتونی خود را خشک کنید. اگر به هر نحوی کفش‌های ورزشی شما خیس شدند، هرگز آن‌ها را با ماشین لباس‌شویی یا با قرار دادن بر ری بخاری خانه خشک نکنید. گرمای زیاد می‌تواند متریال کفش را خراب کند. بهترین کار قرار دادن کتونی در بالکن یا گوشه‌ای از خانه است، که به دور از نور مستقیم آفتاب باشد. همچنین لازم است بندهای کتانی کاملاً باز و به همراه کفش در گو‌شه‌ای از اتاق جهت خشک شدن قرار گیرد.
  • بر حسب نوع ورزش کتونی مناسب را انتخاب کنید. انتخاب کفش براساس نوع تمرین شما از مهمترین عوامل در افزایش طول عمر کفش است. برای پیاده‌روی، دویدن در زمین‌های سخت، دویدن بر روی تردمیل، ورزش بدنسازی، تنیس و هر نوع فعالیت ورزشی و تمرینی دیگر، کتونی ورزشی مناسب وجود دارد. کفش‌های مخصوص دویدن با اصطلاح رانینگ در بازار شناخته می‌شوند.

چرا عوض کردن کفش ورزشی کاری مهم است؟

به وضعیت کلی کتانی خود و همچنین نحوه احساس‌تان بعد از هر بار استفاده یا دویدن توجه کنید. عوض کرن به موقع کتونی از یک سو اثرات نامطلوب آن برای پاها را کاهش می‌دهد و از سویی دیگر به داشتن تمرین‌های مفید و کامل کمک می‌کند.

مراقبت از پاها دارای دو جنبه روحی و جسمی است، هر اندازه پاهای شما در وضعیت بهتری باشند، روان شما نیز آرامش بیشتری خواهند داشت. بنابراین، همه شاخص‌های بیان شده در بالا را در ذهن نگه دارید، این موارد به عنوان راهنمایی جامع برای کمک به خود جهت تعیین مدت ماندگاری کفش دویدن عمل می‌کنند.

 

هیچ چیز مهم تر از یک کفش خوب و مناسب نیست که به سلامت شما آسیب نزند. برند ورزشی°361 بهترین کیفیت و مناسب ترین کفش ها را دارد که محافظ سلامت شما کتونی پوشان باشد.داشتن کفش مناسب در حین فعالیت روزانه و یا تمرین از اهمیت به سزایی برخوردار است.ما  در مجموعه °361 بهترین مدل های کفش، مناسب هر فعالیتی در اختیار شما قرار دادیم که بتوانید به درستی کفش تهیه کنید و مراقب سلامت جسم خود باشید.

 

(0) بهترین زمان برای ورزش کردن

آیا برای ورزش کردن امروز و فردا می‌کنید، آن هم به دلیل اینکه نمی‌دانید چه زمانی برای ورزش کردن مناسب‌تر است؟ به‌راستی بهترین زمان برای ورزش کردن چه زمانی است؟ آیا زمان ورزش کردن بر نتایج و اثرات آن بر بدن اثرگذار است؟‌ در این مقاله با ما همراه باشید تا به شما بگوییم چه زمانی برای ورزش کردن مناسب‌تر است و چه زمانی باید ورزش کنید که حداکثر فواید ورزش را به بدن‌تان برسانید.

فواید ورزش صبحگاهی

بر اساس پژوهشی که در دانشگاه آپالاچیان در کارولینای شمالی انجام شده است، ورزش صبحگاهی موجب کاهش فشار خون و بهبود خواب شبانه می‌شود. در این پژوهش، تأثیر ورزش روی فشار خون توسط دکتر اِسکات کولییِر (Scott Collier) و همکارانش بررسی شد. پژوهشگران سطح فشار خون و الگوی خواب عده‌ای از مردان و زنان ۴۰ تا ۶۰ ساله را برای مدتی زیر نظر گرفتند. این عده می‌بایست سه وعده‌ی ۳۰ دقیقه‌ای در هفته در سه زمان‌ِ ۷ صبح، ۱ بعد از ظهر و ۷ غروب تمرینات ورزشی ملایم انجام می‌دادند.

پژوهشگران در کمال شگفتی مشاهده کردند که ورزش ۷ صبح در مقایسه با ورزش ۱ بعد از ظهر و ۷ غروب در کاهش فشار خون و بهبود خواب مؤثرتر است. نتایج پژوهش فوق حاکی از کاهش ۱۰ درصدی فشار خون عده‌ای بود که در ساعات اولیه‌ی صبح ورزش کرده بودند. مشاهده شد که این کاهش فشار خون در طول روز دوام داشته است. این دسته از شرکت‌کنندگان در پژوهش علاوه بر خواب طولانی‌تر و چرخه‌ی خواب باکیفیت‌تر در شب، ۲۵ درصد اُفت فشار خون شبانه داشتند.

سازوکارهای فیزیولوژیکی مولد این تغییرات هنوز شناخته شده نیست، با این حال پژوهشگران به خوبی می‌دانند که چنانچه به کاهش فشار خون احتیاج دارید یا می‌خواهید کیفیت خواب‌تان را بهبود ببخشید، احتمالا ۷ صبح زمان مناسب‌تری برای ورزش کردن شماست.

فواید ورزش بعد از ساعات کاری

بر اساس پژوهشی که در مرکز تحقیقات دانشگاه شیکاگو انجام شد، پژوهشگران دریافتند افرادی که بعد از ساعات کاری ورزش می‌کنند در مقایسه با کسانی که ورزش صبحگاهی را انتخاب کرده‌اند، تناسب اندام بهتری دارند. در این پژوهش، ۴۰ مرد سالمِ ۲۰ تا ۳۰ ساله به پنج گروه تقسیم شدند. چهار گروه در یکی از زمان‌های صبح، بعد از ظهر و غروب تمرینات ورزشی سنگین انجام دادند و گروه پنجم در هیچ فعالیت ورزشی شرکت نکردند. پژوهشگران سپس از همگی شرکت‌کنندگان در پژوهش نمونه‌ی خون گرفتند تا سطح هورمون‌های کورتیزول (cortisol) و تیروتروپین (thyrotropin) خون‌شان را بسنجند.

نتایج نشان داد سطح این دو هورمونی که از غدد درون‌ریز ترشح می‌شوند در عده‌ای که هنگام غروب یا اواخر شب ورزش کرده بودند به مقدار قابل توجهی افزایش یافت. همچنین مشاهده شد که گلوکز خون این افراد اُفت کرد. به گفته‌ی دکتر اورفو باکستون (Orfeu Buxton)، پژوهشگر ارشد این مطالعه، افزایش کورتیزول و تیروتروپین و کاهش گلوکز یعنی اینکه سوخت‌وساز بدن به خوبی با تمرینات ورزشی منظم سازگار شده است. از این رو، شاید بد نباشد که زمان ورزش کردن‌تان را از اول صبح به بعد از ساعات کاری تغییر دهید.

به‌طور خلاصه

جان تروئِر (John Trower)، یکی از مدیران فنی واحد تربیت‌بدنی دانشگاه کِنتاکی می‌گوید که ورزشکاران حرفه‌ایِ این مجموعه صبح‌ها آموزش فنی می‌بینند و بین ساعت ۴ تا ۶ عصر می‌باید تمرینات ورزشی سنگین انجام دهند. تروئر تأکید می‌کند که این نسخه به درد همه‌ جور آدمی نمی‌خورد، چون بعضی از ما صبح‌ها و بعضی دیگر در اواخر روز پرانرژی‌تر هستیم. پس اینکه چه زمانی برای ورزش کردن مناسب‌تر است دقیقا به انتخاب شخصی خود فرد بستگی دارد. پیشنهاد می‌کنیم قبل از اینکه ساعت خاصی از برنامه‌ی پرمشغله‌ی روزمره‌ی‌تان را به ورزش کردن اختصاص دهید، ابتدا با خودتان فکر کنید که هدف‌تان از ورزش کردن چیست. چنانچه به این نتیجه رسیدید که می‌خواهید سلامت قلب‌تان را افزایش دهید و خواب شبانه‌ی باکیفیت‌تری داشته باشید، ورزش صبحگاهی را انتخاب کنید. اما اگر به دنبال تناسب اندام بهتر و دوری از بیماری‌های مرتبط با گلوکز بالا مثل دیابت هستید، پیشنهاد می‌کنیم به ورزش بعد از ساعات کاری در هنگام غروب فکر کنید.

 

و در آخر برای ورزش کردن هر زمان از شبانه روز، داشتن کفش مناسب در حین فعالیت روزانه و یا تمرین از اهمیت به سزایی برخوردار است.ما  در مجموعه ورزشی°361 بهترین مدل های کفش، مناسب هر فعالیتی در اختیار شما قرار دادیم که بتوانید به درستی کفش تهیه کنید و مراقب سلامت جسم خود باشید.

(0) مراقبت و تمیز کردن کفش سفید

چگونه کفش سفید را تمیز کنیم؟ چطور جلوی زرد شدن لژ سفید کفش را بگیریم؟

شما از هرجایی،هر مدل کفش سفیدی را  انتخاب کنید وقتی کفش‌های سفید را برمی‌دارید، خیلی زود تمیز کردن کفش سفید مهم‌ترین دغدغه‌ی شما می‌شود.

اگر نگران این هستید که با اولین لکه، کتانی سفید شما زیبایی‌اش را از دست بدهد و دلتان برای کفش‌های تیره‌ی همیشگی تنگ شود، کافی است ۸ ترفند پیشنهادی ما را برای تمیز کردن کفش سفید بخوانید.

دختران خوش‌تیپ و پسرانی که به مد اهمیت می‌دهند از قدرت پنهان کفش‌های سفید باخبرند. آن‌ها خوب می‌دانند که یک جفت کتانی پارچه‌ای سفید می‌تواند برای هر استایل و موقعیتی یک معجزه باشد! اما چرا آن‌ها را انتخاب نمی‌کنیم؟ چون روش تمیز کردن کفش سفید را بلد نیستیم. اما با خواندن این مطلب از این به بعد با خیال راحت سراغ کفش و کتانی سفید خواهید رفت.

۱. برای لکه‌های روغنی از شامپوهای ملایم استفاده کنید

در حال رد شدن از خیابان پایتان را روی یک لکه روغن می‌گذارید یا یک تکه سیب‌زمینی سرخ کرده روی کفش‌های سفید جدیدتان می‌افتد؟ این اتفاق ممکن است برای هرکسی پیش بیاید!

به محض این که به خانه رسیدید از یک شامپوی ملایم، آب ولرم و مسواک یا یک دستمال کهنه استفاده کنید و به آرامی لکه را از بین ببرید.

۲. مطمئن شوید مایع سفید کننده کاملا رقیق است

تمیز کردن کفش سفید

سوال اینجاست: برای تمیز کردن کفش سفید می‌توان از مایع سفیدکننده استفاده کرد؟ بله، اگر واقعا لازم است می‌توانید این کار را بکنید. اما باید مطمئن شوید که شوینده‌ی شما کاملا در آب رقیق شده است.

در اکثر راهنماهای شست‌وسشوی کفش سفید توصیه می‌شود از فرمول زیر استفاده کنید.

یک پیمانه سفیدکننده + پنج پیمانه آب

استفاده از میزان غلیظ‌تر سفیدکننده به معنای قرار دادن کفش‌های سفید در برابر ریسک لکه‌های ناجور زرد رنگ است.

مسواک را داخل مایع سفیدکننده‌ی رقیق شده فرو ببرید و خیلی ملایم روی سطح کفش بکشید. بعد کفش را با آب ولرم آبکشی کنید.

۳. از پارچه و سرکه، برای تمیز کردن لکه‌ها استفاده کنید

برای لکه‌های کوچک و جزئی ناشی از گرد و خاک و کثیفی روی کفش سفید می‌توانید از معجزه‌ی سرکه استفاده کنید. فقط فراموش نکنید که باز هم به یک محلول رقیق شده نیاز دارید. یک دستمال پارچه‌ای را به سرکه آغشته کنید و به آرامی کتانی‌های پارچه‌ای سفید را با آن بشویید و لکه‌های کوچک سطحی را از بین ببرید.

۴. با مسواک جلوی زرد شدن لژ سفید کفش را بگیرید

یک جفت کتانی حتی اگر سفید هم نباشد، لبه‌های لاستیکی سفید آن بعد از یک هفته پوشیدن، شما را می‌تواند به تفکر درباره‌ی تمیز کردن کفش وادارد! کفش‌هایی که لبه‌های لاستیکی سفید دارند، تا وقتی چشمگیر و زیبا هستند که این لبه‌ها مثل روز اول بدرخشند و تمیز باشند. علاوه برا این، باقی ماندن کثیفی و لکه روی لبه‌های لاستیکی سفید به مرور به زرد شدن لژ سفید کفش خواهد انجامید.

چطور این لکه‌ها را تمیز کنیم و جلوی زرد شدن لژ سفید کفش را بگیریم؟ برای تمیز کردن لبه‌های لاستیکی و از بین بردن لکه‌های غیرقابل دسترس روی کفش، از مسواک آغشته به محلول آب ولرم و صابون ملایم استفاده کنید.

۵. حتی بندها را هم داخل ماشین لباسشویی نیندازید

زرد شدن لژ سفید کفش

این یک فکر وسوسه کننده است! «کفش‌ها را داخل ماشین لباسشویی بینداز! بندهای سفید را قاطی لباس‌ها با ماشین بشوی!»

از این فکرها دوری کنید! نه تنها توصیه نمی‌کنیم کتانی‌های سفیدتان را با ماشین لباسشویی بشویید بلکه در مورد بندها هم روی شستن با دست تاکید می‌کنیم.

برای تمیز کردن بند کفش از همان ترکیب آب ولرم و صابون ملایم استفاده کنید. بندها را داخل محلول بگذارید و با دست بشویید. بعد آن‌ها را زیر نور آفتاب بگذارید تا خشک شود.

۶. بعد از تمیز کردن کفش سفید آن را با دستمال کاغذی پر کنید

هرقدر کفش‌ها زودتر خشک شوند، احتمال بدرنگ شدن و خراب شدن آن‌ها کمتر می‌شود. برای این که پروسه‌ی خشک شدن کفش‌ها بعد از شست‌وشو سریع شود، داخل کفش‌ها را از دستمال کاغذی حوله‌ای پر کنید. دستمال کاغذی حوله‌ای رطوبت را به خود جذب می‌کند و باعث می‌شود کفش خیلی زود خشک شود.

۷. روی خط و خش‌های کفش، لاک سفید بزنید

کتانی هایی با جنس چرم و رنگ سفید ممکن است در استفاده‌ی طولانی مدت بعد از چند سال دچار خط و خش شوند. می‌توانید خیلی تمیز و بادقت خط و خش‌های روی کفش را با یک لاک سفید بپوشانید.

اگر این کار را با ظرافت انجام دهید، کفشتان به خوبی روز اول خواهد شد.

۸. کفش‌های سفید را دور از نور خورشید نگه دارید

کفش‌های سفیدتان را بیرون و زیر نور خورشید جای نگذارید. کتانی‌های سفید پارچه‌ای شما به اندازه‌ی کافی در معرض اشعه‌های UV نور خورشید هستند؛ اشعه‌هایی که می‌توانند باعث تغییر رنگ ناخواسته در کفش شوند.

وقتی کفش را از پایتان درآوردید آن را در یک جاکفشی تاریک و در جای خنک قرار دهید. مطمئن باشید که کتانی‌های سفید شما ارزش این مواظبت و نگهداری را دارند!

کلام آخر

بعد از دانستن این قواعد، باید به یک نکته‌ی دیگر هم توجه کنید. شاید داشتن یک جفت کفش سفید پس از خواندن قواعد شستن آن به نظرتان کمی دست و پاگیر باشد؛ اما دقیقا برعکس است! داشتن آن‌ها به قدری لذت‌بخش است که می‌تواند یک جفت کفش سفید را به اصلی‌ترین آیتم استایل شما تبدیل کنید.

چه در تیپ‌های تابستانی و چه استایل مهمانی، چه در تیپ‌های دخترانه و چه در استایل‌های پسرانه، همیشه مد پر است از کتانی‌های سفید.

برند ورزشی°361  دارای کفش های زیبا در رنگ های متفاوت با بهترین کیفیت است شما میتونید همین حالا با یک کلیک کتانی سفید خود را انتخاب کنید.

(0) درمان گودی کمر با ورزش

لردوز یا گودی کمر انحنای بیش از حد درونی کمر است که بعضاً به آن پشت تابدار نیز گفته می‌شود.

این بیماری در هر سنی بروز می‌کند و در کودکان و خانم‌های جوان شایع‌تر است. این بیماری ممکن است در خانم‌ها در دوران بارداری و بعد از آن یا در افرادی که مدت زمان طولانی می‌نشینند رخ دهد.

گودی کمر می‌تواند علائمی مانند کمردرد و مشکلات عصبی را ایجاد کند و با بیماری‌های جدی‌تر مانند اسپوندیلولیستزیس همراه باشد. در برخی افراد، گودی کمر ناشی از وضعیت نامناسب لگن است.

وقتی که لگن خیلی به جلو خم شود، بر انحنای قسمت تحتانی کمر تأثیر می‌گذارد و باعث گودی کمر می‌شود. مقدار کمی گودی کمر طبیعی است اما انحنای بیش از حد می‌تواند با گذشت زمان مشکلاتی را ایجاد کند.

گودی کمر اغلب به دلیل عدم تعادل بین عضلات اطراف استخوان لگن رخ می‌دهد. عضلات ضعیفی که برای بلند کردن پا به جلو (فلکسورهای مفصل ران) همراه با عضلات محکمی که برای قوس دادن به پشت (عضلات اکستنسور کمر) استفاده می‌شود، می‌تواند باعث افزایش شیب لگن شود و حرکت کمر را محدود کند.

یک مطالعه نشان داد که تقویت عضلات باسن، همسترینگ و عضلات شکمی می‌تواند در کشیدن لگن به تراز صحیح و بهبود گودی کمر کمک کند. این امر می‌تواند به کاهش درد، افزایش عملکرد و بهبود توانایی در انجام فعالیت‌های روزمره کمک کند.

 

علل و عوامل خطر گودی کمر

گودی کمر می ‌واند بر همه افراد تأثیر بگذارد اما برخی از عوامل خطر ابتلای شما به این اختلال را افزایش می‌دهند. علل و عوامل خطر شامل موارد زیر است:

  • فعالیت‌هایی مانند رقص و ژیمناستیک
  • عدم تعادل عضلات مانند همسترینگ ضعیف، فلکسورهای سفت ران و عضلات سفت کمر
  • افزایش وزن مخصوصاً در اطراف میانه بدن (از جمله در دوران بارداری)
  • کمبود ویتامین D (به طور عمده در کودکان)
  • اسپوندیلولیستزیس که یک بیماری ستون فقرات است که وقتی یک مهره بر روی استخوان زیرین خود می‌لغزد رخ می‌دهد
  • آکند.پلازی که نوعی کوتولگی است
  • پوکی استخوان که نوعی بیماری استخوانی است و خطر شکستگی را افزایش می‌دهد
  • استئوسارکوم که یک سرطان استخوان است و معمولاً در نزدیکی زانو یا شانه رخ می‌دهد

یک نوع گودی کمر در دوران کودکی، گودی کمر خوش‌خیم کودکان، وجود دارد که از عضلات ضعیف یا تنگی مفصل ران ناشی می‌شود. این حالت به طور معمول با رشد کودک برطرف می‌شود.

 

علائم گودی کمر

برای اکثر مبتلایان به گودی کمر، درد در ماهیچه‌ها بارزترین علامت است. انحنای غیرطبیعی ستون فقرات باعث می‌شود که عضلات سفت شود و شروع به اسپاسم کند. در نتیجه، شما ممکن است متوجه شوید که دامنه حرکت در کمر شما محدودتر است و ماهیچه‌های شما خیلی سریع‌تر خسته می‌شوند.

به همین ترتیب، گودی کمر ممکن است باعث موارد زیر شود:

  • دشواری ایستادن به حالت قائم
  • کمردرد
  • درد پا

بعضی اوقات، علائم گودی کمر ممکن است شبیه علائم سایر مشکلات کمر باشد. مراجعه به پزشک برای تشخیص صحیح مهم است زیرا ممکن است شما یک بیماری جدی‌تر مانند درگیری عصب داشته باشید.

 

تشخیص

برای بررسی گودی کمر در خانه می‌توانید روی یک سطح صاف دراز بکشید. سعی کنید دست خود را بین انحنای کمر و کف زمین قرار دهید. اگر به راحتی بتوانید دست خود را در این فضا قرار دهید، به احتمال زیاد مبتلا به گودی کمر هستید.

وقتی به پزشک مراجعه می‌کنید، پزشک تاریخچه پزشکی کاملی را از شما می‌گیرد و در مورد علائم شما سؤال می‌کند. او همچنین معاینه جسمی را انجام می‌دهد تا مشخص شود:

  • انحنای ستون فقرات شما انعطاف‌پذیر است یا خیر
  • دامنه حرکت شما چگونه است
  • آیا ناهنجاری‌های ستون فقرات یا مشکلات تراز ستون فقرات وجود دارد یا خیر

بسته به نتیجه معاینه فیزیکی، ممکن است آزمایش‌های تشخیصی نیز لازم باشد. این آزمایش‌ها شامل اشعه ایکس ستون فقرات است تا زاویه انحنای ستون فقرات شما را در رابطه با سن، قد و وزن شما مشاهده کند.

 

درمان گودی کمر با ورزش 

حرکت لگن نشسته روی توپ

این تمرین به آگاهی از موقعیت لگن و همچنین کشش و تقویت عضلات شکم و عضلات اکستنسور کمر کمک می‌کند.

  • تجهیزات مورد نیاز: توپ تمرینی
  • ماهیچه‌های درگیر: ماهیچه راست شکمی ، سرینی بزرگ، و ماهیچه راست کننده ستون مهره‌ها
  • روی توپ ورزشی بنشینید و پاهای خود را بیشتر از عرض لگن باز کنید، شانه‌های خود را به عقب ببرید، و ستون فقرات خود را صاف کنید. توپی را انتخاب کنید که زانوهای شما در زاویه 90 درجه باشد و کف پای شما روی زمین قرار بگیرد.
  • با انقباض شکم، باسن خود را خم کرده و قسمت تحتانی کمر را دور کنید. به طوری که احساس کنید که استخوان شرمگاهی خود را به سمت شکمتان می‌کشید. به مدت 3 ثانیه این حالت را نگه دارید.
  • باسن خود را در جهت مخالف خم کرده و پشت خود را قوس دهید. احساس کنید که می‌خواهید ستون فقرات خود را بیرون بکشید. به مدت 3 ثانیه در این حالت بمانید.
  • 10 بار این حرکت را در جهات متناوب تکرار کنید.
  • 3 ست را کامل کنید.

کرانچ Ab با فعال کردن عضله عرضی شکم (TA)

کرانچ Ab با فعال کردن عضله عرضی شکم (TA)-min

 

تقویت شکم می‌تواند در تراز بهتر لگن در افرادی که دارای تیلت قدامی لگن هستند، نقش موثری داشته باشد.

  • تجهیزات مورد نیاز: تشک ورزشی
  • عضلات درگیر: عضله راست شکمی ، عضله عرضی شکم
  • به پشت دراز بکشید، پاهای خود را خم کنید و کف پایتان را روی زمین قرار دهید. دستان خود را پشت سر خود یا روی سینه خود قرار دهید.
  • نفس بکشید. در حالی که نفس می‌کشید ، ناف خود را به سمت ستون فقرات بکشید و عضلات عرضی شکم را درگیر کنید. عضلات عرضی شکم عضله‌ای است که در اطراف خط میانی شکم شما پیچیده می‌شود.
  • سر و شانه ‌ای خود را چند اینچ از زمین بلند کنید و در حالی که انقباض شکم خود را حفظ می‌کنید یک حرکت کرانچ انجام دهید.
  • به حالت شروع برگردید، استراحت کنید و 10 بار این حرکت را تکرار کنید.
  • 3 تا 5 ست کامل انجام دهید.

حرکت حشره مرده

حرکت حشره مرده

 

این تمرین به افراد کمک می‌کند تا در حین حرکات پاها و دست‌ها، ستون فقرات را ثابت نگه دارند. این حرکت عضله عرضی شکمی را هدف قرار می‌دهد که برای تثبیت ستون فقرات ضروری است.

  • تجهیزات مورد نیاز: تشک ورزشی
  • عضلات درگیر: عضله عرضی شکمی، عضله چندپاره، دیافراگم و فلکسورهای لگن
  • به پشت خود روی تخت دراز بکشید و دست‌ها و پاهایتان را صدف و از بدن خود دور کنید.
  • نفس عمیق بکشید و هنگام بازدم شکم خود را به سمت ستون فقرات خود بکشید و احساس کنید که بدون حرکت دادن باسن، پشت خود را به سمت کف زمین می‌چسبانید.
  • دست چپ و پای راست خود را به طور همزمان پایین بیاورید تا زمانی که چند سانتی‌متر از زمین فاصله داشته باشند.
  • به حالت شروع برگردید و این حرکت را در طرف دیگر خود تکرار کنید. میزان تکرار این حرکت 10 بار است.
  • 3 تا 5 ست را به طور کامل انجام دهید.
 

کشش مفصل ران با مانور به درون کشیدن

کشش مفصل ران با مانور به درون کشیدن

 

این تمرین می‌تواند باعث افزایش قدرت و پایداری در عضلات ناحیه تحتانی کمر و لگن و کاهش گودی کمر شود.

  • تجهیزات مورد نیاز: تشک ورزشی
  • عضلات درگیر: عضله سرینی بزرگ، همسترینگ، عضلات راست کننده ستون فقرات
  • بر روی شکم خود دراز بکشید و دست‌هایتان را به آرامی در کنارتان یا زیر سر تان قرار دهید. پاهای خود را مستقیماً در پشت خود بکشید.
  • یک نفس عمیق بکشید. هنگام بازدم ناف خود را به سمت ستون فقرات خود بکشید و عضلات اصلی خود را درگیر کنید. در حالت ایده‌آل باید احساس کنید که می خواهید شکم خود را بدون حرکت دادن ستون فقرات از روی تشک بلند کنید.
  • در حین نگه داشتن این انقباض، یک پا را از روی تشک در حدود 6 اینچ بلند کنید. بر روی عضلات بزرگ باسن تمرکز کنید.
  • به مدت 3 ثانیه در این حالت بمایند و به وضعیت شروع برگردید. 10 بار این تمرین را تکرار کنید.
  • این حرکت را با پای دیگر نیز تکرار کنید. برای هر پا 3 ست کامل را انجام دهید.

پشت پا خوابیده 

پشت پا خوابیده

 

همسترینگ عضله بزرگی است که از قسمت پشت ران به طرف پایین کشیده شده است. همسترینگ قوی و انعطاف‌پذیر می‌تواند به بهبود تراز لگن کمک کند.

  • تجهیزات مورد نیاز: باند کشی
  • عضلات درگیر: همسترینگ (عضله نیم‌وتری ، نیم‌غشایی و استخوان ران) ، عضلات ساق پا (دوقلو) و فلکسورهای باسن (خیاطه ، نواری و گودی زانویی)
  • یک باند کشی را به یک حلقه در اطراف ستون یا یک جسم محکم وصل کنید.
  • روی شکم خود دراز بکشید و یک یا هر دو پای خود را به سمت ستون قرار دهید.
  • باند را دور مچ پا حلقه کنید.
  • زانوی خود را خم کرده و مچ پا را به سمت باسن خود به دور از ستون بکشید.
  • سعی کنید فقط پای خود را حرکت دهید و تمام اعضای بدن خود را ثابت نگه دارید. فشار را در قسمت پایین ران خود احساس کنید.
  • 15 بار این حرکت را انجام دهید و سپس در طرف دیگر تکرار کنید.
  • برای هر پا این حرکت را 3 ست انجام دهید.

 

آیا همیشه ورزش برای درمان گودی کمر کافی است؟

اصلاح وضعیت ضعیف و گودی کمر بیش از حد می‌تواند از وخیم‌تر شدن انحنای کمر و ستون فقرات جلوگیری کند.

یک مطالعه به بررسی تأثیر تمرینات تثبیت کننده کمری بر عملکرد و زاویه گودی کمر در افراد مبتلا به کمردرد مزمن پرداخت. آن‌ها دریافتند که تمرینات تثبیت‌کننده مانند آنچه در بالا توضیح داده شد، برای بهبود عملکرد و زاویه انحنای کمر مؤثرتر از درمان محافظه‌کارانه هستند.

قبل از شروع برنامه ورزشی همیشه با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که آن حرکات مناسب شما هستند یا خیر. اگر این تمرینات باعث افزایش درد شما می‌شود، فوراً آن را متوقف کرده و به دنبال کمک پزشکی باشید.

درد یا مشکل در حرکات مرتبط با گودی کمر بیش از حد می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل جدی‌تر باشد و باید توسط پزشک یا متخصص عمل جراحی ارزیابی شود. موارد نادر گودی کمر بیش از اندازه ممکن است نیاز به عمل جراحی داشته باشد و تنها با ورزش نمی‌توان آن را درمان کرد.

 

دیگر راه‌های درمان گودی کمر

بسیاری از مردم تعجب می‌کنند که چگونه می‌توان گودی کمر را بدون جراحی اصلاح کرد. معمولاً این بیماری نیازی به درمان ندارد، مگر اینکه شدید باشد یا در زندگی روزمره شما تأثیر بگذارد.

منحنی انعطاف‌پذیر که در آن گودی کمر هنگام خم شدن به جلو عادی می‌شود، نیازی به درمان ندارد. یک منحنی انعطاف‌ناپذیر که حتی در هنگام خم شدن نیز باقی می‌ماند نیاز به درمان دارد. روش‌های درمانی انتخاب شده به علائم و شدت انحنای کمر بستگی دارد. گزینه‌های درمانی عبارتند از:

بریس گودی کمر

یک بریس ویژه گودی کمر تنها راه برای بدست آوردن پشتیبانی کامل و قابل اعتماد کمر است.

بریس گودی کمر پشتیبانی فشرده‌سازی را برای ناحیه کمر فراهم می‌کند. این بریس تقویت کننده انحنای طبیعی کمر است، به شما در حفظ وضعیت مناسب در طول روز کمک می‌کند، و درد و ناراحتی را کاهش می‌دهد. حتی می‌توانید برای بیشتر فعالیت‌های بدنی از این بریس استفاده کنید.

کوسن‌های کمری

 کوسن‌های کمری در خانه یا محل کار به شما اطمینان می‌دهند که تمام روز از کمر خود پشتیبانی می‌کنید.

برخی تحقیقات نشان می‌دهد که ایستادن طولانی مدت می‌تواند انحنای طبیعی کمر را تغییر دهد. ایستادن‌های طولانی مدت خود را با نشستن کوتاه کنید. شما باید اطمینان حاصل کنید که صندلی شما پشتیبانی مناسبی دارد. اگر اینطور نیست، سعی کنید از یک کوسن کمری راحت استفاده کنید تا حالت صحیح بدن شما حفظ شود و علائم گودی کمر را کاهش دهید.

اگر غالباً در حال سفر هستید، از کوسن‌های کمری بادی استفاده کنید تا در هواپیما، قطار و اتومبیل از آن استفاده کنید.

کاهش وزن

یک ترازوی دیجیتالی می‌تواند به هر کسی در کاهش وزن کمک کند، و بتواند دفاع خوبی در برابر مشکلات کمر داشته باشد.

افرادی که دارای اضافه وزن یا چاقی هستند می‌توانند با کاهش وزن اضافی خود علائم گودی کمر را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. حفظ وزن سالم بدن به طور طبیعی به شما در رسیدن به وضعیت بهتر بدن کمک می‌کند. برای اطمینان از کاهش وزن و حفظ وزن مناسب، به طور منظم وزن خود را توسط ترازوی دیجیتالی اندازه‌گیری کنید.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی روزانه بخش اساسی هر برنامه درمانی برای گودی کمر بیش از حد است. حرکات ویژه‌ای وجو دارد می‌تواند عضلات کمر شما را تقویت کرده و دامنه حرکت شما را گسترش دهد.

تغییرات رژیم غذایی

با اینکه رژیم غذایی به تنهایی ممکن است اصلاح گودی کمر را تضمین نکند، اما می‌تواند از بدتر شدن آن جلوگیری کند. به خصوص اگر گودی کمر شما به پوکی استخوان یا سایر اختلالات استخوانی مرتبط باشد. استخوان‌ها برای سالم و قوی ماندن به چندین ماده مغذی مهم از جمله کلسیم، منیزیم و ویتامین D نیاز دارند.

دارو

اگر درد و ناراحتی در کارهای روزمره، خواب یا سلامت عمومی شما اختلال ایجاد می‌کند، ممکن است به مسکن‌ها احتیاج داشته باشید. با پزشک خود در مورد مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن (Advil ، Motrin) و ناپروکسن (Aleve) صحبت کنید. با اینکه این داروها نباید طولانی مدت مصرف شوند زیرا باعث بروز مشکلات گوارشی می‌شوند، اما می‌توانند یک راه حل کوتاه مدت و موثر باشند. همیشه مصرف داروهای خود را با استفاده از تنظیم کننده مصرف قرص پیگیری کنید.

جراحی گودی کمر

اگر انحنای ستون فقرات شما شدید باشد، پزشک ممکن است صحیح جراحی گودی کمر را برای درمان شما در نظر بگیرد. در صورت وجود جنبه عصبی در وضعیت شما نیز ممکن است باعث صرورت عمل جراحی شود. یک جراح می‌تواند انواع مختلفی از عمل جراحی کمر را بر اساس سلامتی، سابقه پزشکی، علائم و نتایج اشعه X شما توصیه کند.

 

و در آخر در مواقع ورزش هیچ چیز مهم تر از یک کفش خوب و مناسب نیست که به ستون فقرات و کمر آسیب نزند. برند ورزشی°361 بهترین کیفیت و مناسب ترین کفش ها را دارد که محافظ سلامت کمر و ستون فقرات شما کتونی پوشان باشد.داشتن کفش مناسب در حین فعالیت روزانه و یا تمرین از اهمیت به سزایی برخوردار است.ما  در مجموعه °361 بهترین مدل های کفش، مناسب هر فعالیتی در اختیار شما قرار دادیم که بتوانید به درستی کفش تهیه کنید و مراقب سلامت جسم خود باشید.

(0) ویژگی های کفش دویدن و آناتومی آن

جعبه پنجه: جعبه پنجه در انتهای کفش شما قرار دارد که بین بند ها و ابتدای زیره قرار دارد. به دنبال شکلی باشید که به انگشتان پا اجازه می دهد به طور طبیعی پخش شوند. برخی از کفش های دویدن تریل در این قسمت برای جلوگیری از خراش ها تقویت شده اند.


فنر پنجه: فنر پنجه انحنای جعبه پنجه به سمت بالا است. انگشتان پا را به سمت بالا خم نگه می دارد و به پا کمک می کند تا در گام خود به جلو حرکت کند

بالشتک جلوی پا : کفش‌ها می‌توانند به خوبی بالشتک شوند و همچنان افت کمی داشته باشند، اما نکته کلیدی در اینجا این است که در قسمت پاشنه و جلوی پا به میزان مشابهی بالشتک داشته باشید. به خاطر داشته باشید که بالشتک بیشتر اغلب به معنای اضافه وزن است. این لزوما برای همه دوندگان بد نیست، اما اگر در بازار کفش های مسابقه ای هستید باید به آن توجه کنید.


بالشتک پاشنه: بالشتک پاشنه عمدتاً یک اولویت است. آیا آن احساس بی وزنی را که شبیه دویدن روی ابرها است، دوست دارید؟ یا تماس بیشتری با زمین را ترجیح می دهید؟ هنگام مرور گزینه های مختلف، مطمئن شوید که ترجیحات راحتی خود را در نظر بگیرید 

افت پاشنه به جلو: افت کفش، زاویه بین پاشنه/عقب پا و پنجه/جلو پا است. هرچه زاویه بیشتر باشد، افت بیشتر است. بسیاری از کفش‌های دویدن سنتی حدود 10 میلی‌متر افت دارند و بالشتک اضافی در قسمت عقب برای جذب ضربه به کار می‌رود. بسیاری از کفش‌های موجود در بازار اکنون دارای افت کمتر (یا حتی صفر) هستند که باعث می‌شود ضربه وسط پا (در مقابل ضربه پاشنه) ایجاد شود.
ویژگی های پایداری: بسیاری از کفش های پایداری و کنترل حرکت شامل مواردی مانند پایه های داخلی و نرده های محافظ برای نگه داشتن پا در وضعیت خنثی تری هستند. ویژگی های پایداری برای دوندگانی که تمایل به پرونات بیش از حد دارند، زمانی است که لبه بیرونی پاشنه ابتدا با زمین برخورد می کند و پا به سمت داخل روی قوس می چرخد.
جوراب: این پد فوم قابل جابجایی در پایین کفش شما است. بسته به نوع کفش، آستر می‌تواند بالشتک‌های زیادی را ارائه دهد، یا فقط حداقل لایی و قوس را داشته باشد. 

در کفش های دویدن به دنبال چه چیزی باشید:


مکان در حال اجرا

دویدن در جاده: آیا بیشتر مایل های خود را در جاده انجام خواهید داد یا روی تردمیل؟ به دنبال کفش هایی باشید که به عنوان کفش های دویدن در جاده شناخته می شوند. آنها احتمالاً مقدار مناسبی از بالشتک برای محافظت از استخوان‌ها، رباط‌ها، تاندون‌ها و ماهیچه‌های شما در برابر ضربه سطح سخت‌تر دارند.
دویدن در مسیر: اگر بیشتر اهل تریل دونده هستید، کفشی را انتخاب کنید که برای سطوح ناهموار طراحی شده باشد. کفش‌های دویدن تریل اغلب دارای کفی چسبنده، یقه‌هایی برای کشش و یقه‌ی پاشنه سفت‌تر برای جلوگیری از چرخش مچ پا هستند. 
تمرینات ضربدری: کفش‌های دویدن برای کیلومترها در جاده یا تردمیل عالی عمل می‌کنند، اما اگر قصد دارید در تمرینات متقابل ترکیب کنید، ممکن است بخواهید نوع دیگری از کفش را در نظر بگیرید. بسیاری از افراد کفش هایی با کف نازک را برای تمرینات قدرتی ترجیح می دهند، زیرا هنگام انجام حرکات متقاطع یا جانبی، بالشتک بیش از حد می تواند باعث چرخش مچ پا شود

در مواقع دویدن هیچ چیز مهم تر از یک کفش خوب و مناسب دویدن نیست که به ستون فقرات و پا آسیب نزند.

برند ورزشی°361 دارای بهترین کیفیت و مناسب ترین کفش ها مخصوص دویدن است. که محافظ سلامت پا و ستون فقرات شما کتونی پوشان است.

(0) روش صحیح بستن بند کفش کوه نوردی

همه می دانیم که کفش نامناسب می تواند بسیار آزار دهنده باشد. و حتی آسیب های جدی ممکن است به پا بزند.

از این رو باید در انتخاب و خرید کفش کوهنوردی و طبیعت گردی تمام نکات را در نظر بگیرید.

در این مطلب قصد داریم 3 ترفند بستن بند کفش و پوتین های کوهنوردی را به شما آموزش دهیم تا بتوانید نهایت لذت را از کفش خود ببرید و سفر خوبی را تجربه کنید.

این 3 ترفند عبارتند از :
  • گره جراحی.

کمک به تثبیت پا در کفش و جلوگیری از لق زدن پا در کفش 

  • گره پنجره ای.

جلوگیری از فشار آمدن بر روی سطح آسیب دیده پا

  • گره آزاد انگشتی.

جلوگیری از فشار بر روی انگشتان آسیب دیده پا 

در ضمن نباید این نکته مهم را فراموش کنید که در یک کفش باید بند از تمام سوراخ ها به صورت X رد شود.

و گره های جراحی هم حتما باید بر روی مچ پا زده شوند. روش های دوم و سوم جایگزین روش اصلی نیستند و تنها در شرایط خاص می توانید از آن ها استفاده کنید. 

در ادامه می پردازیم به شرح هرکدام از گره های بند کفش کوهنوردی :

گره جراحی

خاصیت این گره اینست که شل بودن را انتقال نمی دهد و به دلیل اصطکاک بالا در مقابل شل شدگی نیز بسیار مقاوم است.

پا را کاملا به پشت پوتین بچسبانید. در این حالت در قسمت انگشتان پا فضای بیشتری حس خواهید کرد. حال، مانند شکل پایین، دو گره جراحی را در بالا و پایین گیره های نگهدارنده در قسمت مچ پا بر روی کفش بزنید و بند را هر طور که دوست دارید در بالا گره بزنید.

اکنون مچ پای شما کاملا در سرپایینی ها و شرایط لغزنده محافظت و حمایت خواهد شد.

گره پنجره ای

گره پنجره ای (Window Lacing) زمانی کاربرد دارد که شما در ناحیه روی پا فشار زیادی را حس می کنید و یا به دلیل آسیب دیدگی نمی خواهید در هنگام گام برداشتن کفش بر روی پای شما فشار وارد کند.

در این شرایط کافیست تا بندها را کامل باز کرده و مطابق تصویر، بر روی ناحیه ای که فشار در آن جا آزاد دهنده است بندها را طوری از سوراخ ها رد کنید که یک پنجره بر روی کفش ایجاد شود.

این کار به کاهش فشار کفش بر روی سطح پا کمک می کند. فراموش نکنید که در قسمت مچ کفش حتما از گره جراحی استفاده کنید.

گره آزاد انگشتی

گره Toe-Relief زمانی که انگشتان پای شما آسیب دیده و یا فشار آزار دهنده‌ای روی آنهاست استفاده می شود.

کار خاصی قرار نیست انجام دهید. فقط کافیست سوراخ اول در بالای انگشتان را آزاد کنید و بند کفش را از سوراخ دوم به بعد ببندید.

(0) عوارض کفش تنگ و مشکلات پا

همزمان با افزایش محبوبیت خرید اینترنتی، افراد مایل به خریدن و پوشیدن کفش هایی شده اند که با وجود داشتن ظاهر خوب، اندازه نامناسبی دارند. در نتیجه این وضعیت، بسیاری از افراد کفش هایی را می پوشند که از نظر شکل و اندازه برای پای آن ها مناسب نیست. مدهای روز باعث شده‌است تا بسیاری از بانوان تمایل بیشتری به خرید کفش های تنگ و کوچک داشته و پاهای خود را در معرض عوارض پوشیدن کفش‌های تنگ نظیر ابتلا به میخچه، بونیون و دیگر بد شکلی های انگشتان پا قرار دهند که نیازمند جراحی ترمیمی هستند.

عوارض کفش سفت و نامناسب

در این مطلب می‌خواهیم به صورت تخصصی به بررسی مشکلاتی که در اثر پوشیدن کفش تنگ و نامناسب می‌تواند به وجود آید بپردازیم.

بونیون

بونیون یا بیرون زدگی استخوان کنار انگشت کوچک پا به بزرگ شدن استخوان یا بافت در اطراف مفصل قاعده شست پا گفته می شود. همگام با بروز بونیون، شست پا به سمت انگشت های دیگر متمایل شده و التهاب و درد پا به وجود می آید. با اینکه عوامل ژنتیکی می توانند در بروز بونیون نقش داشته باشند اما در اغلب اوقات این موارد در اثر پوشیدن کفش های بسیار تنگ به وجود می آیند. درمان های غیر جراحی شامل موارد زیر می شوند:

  • پوشیدن کفش هایی با ناحیه پنجه پهن تر
  • استفاده از جدا کننده انگشت دوم و شست
  • بستن انگشتان پا به یکدیگر
  • کمپرس یخ برای کاهش درد و التهاب

میخچه

میخچه نوعی پینه است که در اثر فشار مداوم ناشی از کفش های تنگ به وجود می آید. درمان ساده این مشکل قرار دادن یک پد فومی در محل میخچه جهت کاهش فشار است. علاوه بر این، پوشیدن کفش های دارای اندازه مناسب و ناحیه پنجه پهن نیز به رفع میخچه کمک می کند.

انگشت چکشی

انگشت چکشی هنگامی بروز می کند که انگشت ها به جای صاف بودن به سمت بالا خم می شوند. در این مشکل، مفصل میانی انگشت پا خم شده و در صورت پوشیدن کفش های تنگ، این انگشت با مالیده شدن به سطح کفش دچار درد می شود. همچنین، در صورتی که پا در وضعیتی غیر طبیعی بماند، عضلات متصل به انگشت ها نیز به ضعیف شدن ادامه می دهند. گزینه های درمانی ساده برای این مشکل شامل بستن انگشت ها به یکدیگر، پوشیدن کفش هایی با ناحیه پنجه پهن تر، استفاده از جدا کننده انگشتان و گذاشتن یخ روی مفصل ملتهب انگشتان پا می شوند.

روی هم رفتن انگشتان

این مشکل زمانی به وجود می آید که انگشتان پا در فضایی تنگ قرار داشته و روی هم می روند. فشار مداوم ناشی از تنگی فضای انگشتان سبب می شود که انگشتان دوم و سوم بر روی انگشتان مجاور خود بروند. درمان ساده روی هم رفتگی انگشتان شامل پوشیدن کفش هایی با ناحیه پنجه پهن تر، استفاده از جدا کننده انگشتان، بستن انگشتان جهت حفظ فاصله آن ها می شوند.

فرو رفتگی ناخن در پا

فرو رفتگی ناخن در پا معمولا در انگشت شست و هنگامی اتفاق می افتد که نوک ناخن بیش از حد کوتاه شود. پوشیدن کفش های بسیار تنگ می تواند این آسیب را تشدید کرده، انگشت شست را بر روی انگشت دوم فشار داده و فشاری غیر طبیعی بر ناخن وارد کند. فشار مداوم به بروز التهاب و درد ناخن منجر می شود. درمان ساده این مشکل شامل پوشیدن کفش هایی با ناحیه پنجه پهن تر و ۳ تا ۴ بار در روز فرو بردن انگشت پا در آب گرم می شود. افراد باید ناخن های خود را به صورت مستقیم کوتاه کرده و از کوتاه کردن بیش از حد گوشه آن ها خودداری کنند.

پای دیابتی

افراد مبتلا به دیابت اغلب از آسیب عصبی (نوروپاتی محیطی) در پای خود رنج برده و قادر به احساس تحریک یا سوراخ شدن پوست نیستند. پوشیدن کفش های تنگ در این افراد می تواند سبب بروز زخم یا تاول شده که این موارد نیز به سرعت به بروز عفونت های جدی منتهی می شوند. در صورت ابتلا به پای دیابتی، باید به صورت روزانه نواحی تحت فشار را از نظر قرمزی، تاول، زخم، خراش یا مشکلات ناخن بررسی کرد.

از کجا بفهمیم کفش تنگ است؟

در هنگام انتخاب یک کفش جدید باید اطمینان یافت که انگشتان پا تحت فشار نبوده و هیچ کدام از انگشتان به دیگری فشار وارد نمی کند. جهت اطمینان از اندازه مناسب کفش می توانید از فروشنده درخواست کنید که طول و عرض پای شما را اندازه گیری کند.

از خرید کفش های دارای اندازه نامناسب خودداری کنید.

افراد ممکن است معیارهای متفاوتی در خرید کفش های مناسب ورزشی داشته باشند. اما تحت هر شرایطی قبل از انتخاب کفش از افراد مطلع مشورت بگیرید. برای مثال برای دویدن  باید از کفش های مناسب دویدن استفاده کنید. نوع کفش ورزشی خود را ناگهان عوض نکنید زیرا بسیاری از آسیب ها نتیجه تغییر ناگهانی کفش ورزشی است.

کفش را از نظر ساختار کلی آن بررسی کنید. کفش باید از ناحیه پنجه و نه از قوس کف پا خم شود. وجود یک قوس محکم و پایدار در کفش سبب حمایت بیشتر از پا می شود. افراد نباید بتوانند به آسانی پشتی پاشنه کفش را به داخل فرو برند. باید در هنگام خرید به مناسب بودن ناحیه قرار گیری انگشتان توجه کرد. علاوه بر شکل، عمق این ناحیه نیز اهمیت دارد. در صورتی که ناحیه قرار گیری انگشتان عمق بیشتری داشته باشد، کفش توانایی بیشتری در سازگاری با بونیون، انگشت چکشی و پنجه های پهن خواهد داشت.

بهترین شکل این ناحیه مربع است. در صورت عدم دسترسی به پنجه مربعی در کفش، انواع گرد بهتر از انواع نوک دار هستند. کفش های دارای بند یا چسب حمایت بیشتری به قوس کفش ارائه می دهند. کفش های دارای کفه قابل تعویض ایده آل هستند زیرا در صورت نیاز می توان از کف های طبی یا ارتوتیک استفاده کرد. کفش هایی که در آن ها زبانه به ناحیه فوقانی متصل است راحتی بیشتری را برای مصرف کننده دارند. البته، اضافه کردن کف های اضافی یا ارتوتیک به کفش های دارای زبانه متصل دشوار است.

کفش های 361 درجه دارای تمامی ویژگی کفش مناسب هستند و شما با خیال راحت می توانید کفش مناسب خود را انتخاب کنید.